Psikolojiye olan ilgim sebebiyle bir ton psikoloji kitabı okumuşluğum var; o yüzden kıyaslamak şeklinde de yorum yapabilir donanımda görüyorum kendimi.
Başlıyorum:
Öncelikle kitap büyük talihsizlikler sebebiyle derin travmalar yaşayanlar için yeterli değil. Hoş , öyle bir travmaya zaten bir kitap asla yeterli olmaz ; fakat bu kitap derin bir olaya pek yanaşabilecek çapta da değil.
Daha çok ailesinin ihmalkarlığından , aşırı koruyuculuğundan , katı sınırlardan vs kendi sesini bulamadan büyümüş , dolayısıyla kendisiyle ve çevreyle ilişkisini kaliteli ve seviyeli bir basamağa taşımak isteyen yetişkinlere özel bir kitap.
Bildiğimiz moda cümleler var; spor, meditasyon, duş vsvs. Uzun süre "offf bu muymuş" dedirtmesine rağmen aralardaki bazı sayfalar kendimizle temas adına bildiklerimizi hatırlatan ve adım atmak adına sırt sıvazlayan paylaşımlar içeriyor.
Kitap benim için "çocuklukta ihmalin izi: boşluk hissi" kitabının yanından geçemez. Aile ilişkisi ve çocukluktaki kodlanmış tepkiler üzerine çalışmak isteyen her okur bence o kitabı, belki de sadece o kitabı okumalı.
Öte yandan yukarda bahsettiğim gibi , daha derin yaralarla ciddi bir mücadele içinde olan insanlara tavsiye edilecebilecek bir kitap olduğunu düşünmüyorum bu kitabın; o derinlikteki yaralara "iyi hissetmek" gördüğüm kadarıyla bir çok terapistin tavsiye ettiği kitapların başında geliyor.
Sonuç olarak bu kitap benim için "en 10" listemde olmasa da kitaplığımda duracak.
Okumayı düşünenlere iyi okumalar .
