Bazen çok yorulduğum durup kenara çekilmek istediğim zamanlarda seni kaybetmemek için çok umut verdim kendime. İçimdeki umudu korudum, umudumun her zerresine ayrı kıymet vererek. Çok yol aştım, aştık ama hep aynı noktadaydık. Sen gidince benim gelmemin bi anlamı kalmadı, aramızdaki mesafe hep aynı.
Sana yetişemiyorum, sen gelmem için bekleyemez misin biraz, hiç mi yorulmadı kalbin, hiç mi aramadı dudakların öpülmeyi uzun zaman sonra? Aylar saatler geçiyor, bak durmuyor zaman. Biz de durmuyoruz. Hep dünyanın karmaşası içerisinde ilerlemek mecburiyetindeymişiz gibi.
Ama bil,
ben bugün durdum,
sen git istersen.
Belki yol yuvarlaktır,
sen bana yetişirsin
ben sana yetişemezsem.