kız Çocuğu
Kapıları çalan benim
kapıları birer birer.
Gözünüze görünemem
II
Benerci, Somadeva'nın odasından sokağa çıkınca, Roy Dranat'ın «akşamüstü serinlikte bir teferrüçten
dönerken» soğuk alıp zatürreeden öldüğünü duydu. Ve Roy Dranat'ın oteline gitti. Gördüklerini şöyle anlatıyor:
Girdim ki içeriye,
Kız Çocuğu
Kapıları çalan benim
kapıları birer birer.
Gözünüze görünemem
göze görünmez ölüler.
Hiroşima’da öleli
oluyor bir on yıl kadar.
Yedi yaşında bir kızım,
büyümez ölü çocuklar.
Saçlarım tutuştu önce,
gözlerim yandı kavruldu.
Bir avuç kül oluverdim,
külüm havaya savruldu.
Benim sizden kendim için
hiçbir şey istediğim yok.
Şeker bile yiyemez ki
kâat gibi yanan çocuk.
Çalıyorum kapınızı,
teyze, amca, bir imza ver.
Çocuklar öldürülmesin
şeker de yiyebilsinler.
Sayfa 97 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Kız Çocuğu
Kapıları çalan benim
kapıları birer birer.
Gözünüze görünemem
göze görünmez ölüler.
Hiroşima’da öleli
oluyor bir on yıl kadar.
Yedi yaşında bir kızım,
büyümez ölü çocuklar.
Saçlarım tutuştu önce,
gözlerim yandı kavruldu.
Bir avuç kül oluverdim,
külüm havaya savruldu.
Benim sizden kendim için
hiçbir şey istediğim yok.
Şeker bile yiyemez ki
kâat gibi yanan çocuk.
Çalıyorum kapınızı,
teyze, amca, bir imza ver.
Çocuklar öldürülmesin
şeker de yiyebilsinler.
Sayfa 89
Nazım’ın 1956’da kaleme aldığı şiirin öyküsünü tabii ki biliyordu Hamiyet.
Kız çocuğunun adı Sadako Sasaki’ydi. Hiroşima’ya bomba atıldığında sadece bir yaşındaydı. Atom bombasının tesiriyle lösemiye yakalanmıştı. Çocuğa bir büyüğü “Hasta olanlar kağıttan bin tane tutma yaparlarsa, tanrılar onlara sağlık verir” demişti. Minik çocuk bunu duyunca kağıttan turnalar yapmaya başlamış, kanatlarına da “huzur” yazmaya koyulmuştu. Turnaların bütün dünyayı dolaşabileceklerini, gittikleri her yere “huzur” götürebileceklerini hayal ediyordu Sadako Sasaki. Ama tam on altı yüz kırk dördüncü turnayı katlarken öldü minik kız. Hiroşima’da Sadako Sadaki için bir anıt yapıldı ve ABD’de Seattle Barış Parkı’na bir heykeli dikildi.
Nazım Hikmet şiirinde Sadako Sasaki’nin yedi yaşında olduğunu ses uyumu olduğu için yazmıştı.
Aslında Hiroşimalı çocuk, hayatını on bir yaşında kaybetmişti.
Kız Çocuğu
Kapıları çalan benim
kapıları birer birer.
Gözünüze görünemem
göze görünmez ölüler.
Hiroşima'da öleli
oluyor bir on yıl kadar.
Yedi yaşında bir kızım,
büyümez ölü çocuklar.
Saçlarım tutuştu önce,
gözlerim yandı kavruldu.
Bir avuç kül oluverdim,
külüm havaya savruldu.
Benim sizden kendim için
hiçbir şey istediğim yok.
Şeker bile yiyemez ki
kâat gibi yanan çocuk.
Çalıyorum kapınızı,
teyze, amca, bir imza ver.
Çocuklar öldürülmesin
şeker de yiyebilsinler.
Sayfa 79
