yaşmaya deyerese ölüm guzel
Yokluğun buz gibi soğuk
Uzaklardan bir ses olmanı isterdim, bir selam, bir nefes... 'Üşüme' diye seslenmeni isterdim... Bir el olmanı isterdim, bir kol... 'Özledim' deyip sarılmanı... En karanlık yerinde düşlerimin çıkıp gelmeni isterdim kınalı bir bahar gibi, umut ışığı olmanı isterdim hayatıma... Gelseydin ve yaslasaydım başımı omuzuna,
Sayfa 457 - özlem ve ölüm
BEN SENİ SEVİYORDUM, SEN BİLMİYORDUN 😞
Bu şiiri her dinleyişimde aklıma hep o gelirdi. Ağlayarak dinler, yokluğuna, beni asla sevmemiş oluşuna isyan ederdim 😭😭 Hayatımda belki en çok, hatta ilk ve tek böyle delicesine sevdiğim, aşkı ve daha pek çok güzel duyguyu yaşadığım tek adamdı. Hâlâ resimlerini saklarım 😓 Ve işte böyle en ufacık bir
Kelimeler
Kelimelerle aram iyi oldu hep, parmaklarımı kullanırken tabii. Öyle geçip de bir insanın karşısına gözlerine bakarak konuşamadım hiç, seviyorum, sevmiyorum söyleyemedim. İçim sıkıldı yazdım, sevindim yazdım, üzüldüm, ağladım, kızdım, güldüm ama hep yazdım. Suya anlatır gibi dokundum tuşlara. Hiç gocunmayacağım ben defter kalem insanı da değilim.