Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Emre Kongar'in bu kitabını kendisinin konuk olduğu, Nilay Örnek ' in podcastinde duymuştum. Kendisi çok severek programlarını izlediğim, kalemini bu kitapla ilk defa gördüğüm saygı duyduğum birisi. Kitabı okurken en çok hissettiğim duygu kızım sana söylüyorum gelinim sen anla moduydu. Yani demek istediğim Sn. Emre Kongar'in hayatinda yaşadığı tecrübe ve entellektuel bilgi birikimi ile özellikle Türk toplumundaki kadının yerini yeniden sorgulayıp, hem kendi kizlarina hem de tüm Türk kadinlarina verdiği nasihiatlardan oluşuyor.
Uzun zamandır bu kadar net ve yalın dilli bir kitap okumamıştım, muhtemelen toplumun her kesiminden kişiye hitap edilebilmesi açısından böyle yazmış Emre Kongar.
İkiz kızları Ebru ve Elif'e yazdığı mektupları sonradan kitap haline getirmiş.
Hayat deneyimlerinin, geçmişteki hatalarının ya da eksik yaptığını düşündüğü şeylerin ve kızlarına olan özleminin armonisi olan bu 22 mektupta çok hoş şeylere değinmiş.
Sevgi, aşk,güven, kıskançlık, doğa, sanat, müzik, kültür ve insanlık, zeka ve akıl gibi somut ve soyut konuları hem apaçık bir dille yazmış hem de açık dilinin altında mesajlar vermiş.
Güzel ve samimi bir aile ortamı olduğu aşikar bu şanslı kızların.Tüm bu samimiyet,sevgi doluluk ve şeffaflık ortamına rağmen eksikliklerle mi büyüttüm acaba kızlarımı? sorusunu da kendine soran bir profesör ne kadar daha yüksek mertebelere erişir merak içindeyim.
Tavsiyedir bu kitap önce kadınlara sonra insanlara.
Bazı kitapların okunma zamanının gelmesi diye bir şey var. Yaklaşık on senedir okumak istediğim bu kitabı bir kızım olduktan sonra okumak kısmet oldu. Bu yüzden bakış açım tarafsız olmayabilir.
Emre Kongar, eğitim hayatları için yuvadan uçup yurt dışına giden ikiz kızlarına mektuplar yazmış. Hem onlara olan özlemini gidermek hem onlara hayatta yol göstermek hem de belli başlı duygu ve durumlar hakkındaki fikirlerini paylaşmak için yapmış bunu. İyi ki de yapmış. Kitabı okurken keşke benim de kalemim böyle güçlü olsa, ben de kızıma hislerimi böyle güzel ifade edebilsem diye düşündüm.
Emre Kongar’ın ülkemizdeki baba figüründen ne kadar farklı olduğunu bu kitabı okuyarak öğrenebilirsiniz. Altı çizili cümleleri okursanız kitabın içeriğini az çok tahmin edebilirsiniz diye düşünüyorum. Keşke bütün babalar bu bakış açısına sahip olsaydı. O zaman ülkemiz ve dünya kadınlar için daha rahat bir yer olabilirdi.
Emre Kongar bir baba olarak sosyal sorumluluk bilinci ile kızlarımıza altın öğütlerde bulunmuş. İlk gençlik dönemindeki kızlara yol gösterdiği gibi hayat maratonunda kız çocuklarına destek vermek isteyen anne babalara da ışık tutuyor.
Sayın Kongar’ın ABD’de doktora eğitimi gören ikiz kızlarına yazdığı mektuplardan oluşan bir kitap. İçinde topluma dair her şey var. Ben çok beğendim. Tavsiye ederim.
255 syf.
9/10 puan verdi
·
Beğendi
Emre Kongar, Türk toplumbilimci, profesör, gazeteci, yazar... tüm bunların ötesinde bir eş ve bir baba... ilk okuduğum kitabı bundan yıllar önce “Babam, Oğlum, Torunum” idi, sonrasında “Trajikomik” ve Aykut Küçükkaya ile beraber kaleme aldığı Gezi Direnişi kitabıydı... Kızlarıma Mektuplar Emre Kongar’ın Amerika’da okuyan ikiz kızlarına yazdığı 22 mektuptan oluşuyor... bu mektuplarda sevgi, güven, aşk, ilişkiler, aile, devlet, edebiyat, sanat kısacası hayatın ta kendisi var... kendi tecrübelerini, bir toplumbilimci olarak bilgileriyle harmanlayıp her mektupta kızlarına sevgi ve özlemle sesleniyor... bence her ebeveynin ve her evladın, kısacası herkesin okuması gereken bir kitap...
Baba ve anne ailenin temeli, her ikisi de evlatları için hem rol model, hem de vazgeçilmez, ikisinin de yeri apayrı....bir kız çocuğu içinse “baba” çok ama çok önemli, elbette erkek çocuğu için de öyle ama baba sevgisinden ve ilgisinden uzakta büyüyen kız çocuklarının ilerleyen yaşamlarında gerçek sevgiyi tatmadıkları için olur olmaz, 5 para etmez adamları sevme ihtimalleri daha yüksek... anne sevgisi yetmez mi?tabi ki onun yeri, değeri tartışılmaz ama babalar kızlarının ilk aşkıdır ya, her kız çocuğu babasına hayrandır ya o yüzden babanın rolünü ayrı tutuyorum... ben şanslılardandım, 39 sene tüm hücrelerime işleyen bir sevgiyle kucakladı babam beni, kitabı okurken de onunla sohbet eder gibi hissetmem, kitabı bu kadar çok sevmem belki de bu yüzden...