Cennet de cehennem de insanın içindedir.
Yaşamı taşınmaz bir yük gibi görenler, kendi ürettikleri bir cehennemde yaşar.
“Her ev ayrı bir dünyadır ve kimbilir o dünyalarda ne sevinçler ne üzüntüler, ne tür olaylar ve duygular yaşanıyordur.”
İnsanlar başları sıkıştığında, örneğin daha önce hiç görmedikleri bir hastalıkla ya da kıtlık gibi bir sorunla karşılaştıklarında kitap veya yazılı bilgi olmadığı için, kendilerinden daha deneyimli olan yaşlılara başvururlardı.
Bu nedenle tarım toplumlarında yaşlılar egemendi.
Tabii bizimki gibi “köylülüğün ağır bastığı erkek egemen toplumlarda”, çevrelerine gülümseyerek bakan, sıcacık ilişki kuran genç kızlar, derhal yanlış anlaşılmaya ve istismar edimeye de açıktırlar.
Bu mektubu, paylaşılmamış güzelliklerin, yaşanmamış anıların hüznüyle yazıyorum.
Biz, kendimiz, her birimiz, ne ölçüde kendi irademizin ürünüyüz, ne ölçüde genlerimiz ve çevremiz tarafından biçimlendiriliyoruz?