Kökleşen Yanılmalar:
"Bir kişinin yanılması bütün halkın yanılmasına yol açar, bütün halkın yanılması da sonradan teklerin yanılmasına. Böylece yanlışlık elden ele geliştikçe gelişir, biçimden biçime girer; o kadar ki işin en uzağındaki tanık en yakınındakinden daha çok şey bilir; olayı son öğrenen, ilk öğrenenden daha inançlı oluyor."
Sayfa 121 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, Kitap II, Bölüm XI
Kökleşen yanılmalar
Bir kişinin yanılması bütün halkın yanılmasına yol açar, bütün halkın yanılması da sonradan teklerin yanılmasına. Böylece yanlışlık elden ele geliştikçe gelişir, biçimden biçime girer; o kadar ki işin en uzağındaki tanık en yakınındakinden daha çok şeyler bilir; olayı son öğrenen ilk öğrenenden daha inançlı oluyor.
Sayfa 140Kitabı okudu
KÖKLESEN YANILMALAR !!
***** ¡¡¡¡!!!
Bir kişinin yanılması bütün halkın yanılmasina yol açar, bütün halkın yanılması da sonradan teklerin yanılmasına.
Böylece yanlışlık elden ele geliştikçe gelişir,
biçimden biçime girer;
o kadar ki işin en uzağındaki tanık, en yakınındakinden daha çok seyler bilir; olayı son öğrenen ilk öğrenenden daha inançlı olur.
Bunda da șaşılacak bir șey yok; çünkü insan bir
şeye inandı mı ona başkasını da inandırmayı bir borç sayar, kolay inandirmak için de anlattığına dilediği gibi çeki düzen vermekten, bir seyler katmaktan çekinmez: Karşısındakinin karşı koyma gücünü kırmak, onun
kafasınin alabileceğini sandığı gibi konuşmak ister.
(Kitap 2, bölüm 14)
Paranin saklanılması kazanılmasından daha zahmetli bir iştir.
(Kitap 1, bölüm 14)
Denemeler syf101. 
Montaigne
Kökleşen yanılmalar
"Bir kişinin yanılması bütün halkın yanılmasına yol açar, bütün halkın yanılması da sonradan teklerin yanılmasına. Böylece yanlışlık elden ele geliştikçe gelişir, biçimden biçime girer; o kadar ki işin en uzağındaki tanık en yakınındakinden daha çok şeyler bilir; olayı son öğrenen ilk öğrenenden daha inançlı oluyor."
Sayfa 121Kitabı okudu
Kökleşen yanılmalar
Bir kişinin yanılması bütün halkın yanılmasına yol açar, bütün halkın yanılması da sonradan teklerin yanılmasına. Böylece yanlışlık elden ele geliştikçe gelişir, biçimden biçime girer; o kadar ki işin en uzağındaki tanık en yakınındakinden daha çok şeyler bilir; olayı son öğrenen ilk öğrenenden daha inançlı oluyor. Bunda da şaşılacak bir şey yok; çünkü insan bir şeye inandı mı ona başkasını da inandırmayı bir borç sayar, kolay inandırmak için de anlattığına dilediği gibi çekidüzen vermekten, bir şeyler katmaktan çekinmez: Karşısındakinin karşı koyma gücünü kırmak, onun kafasının alabileceğini sandığı gibi konuşmak ister.