Yalnız ölüm kif basmış hislərimizi oyatmağa qadirdir. Ölümün əlimizdən qopardığı dostları necə böyük məhəbbətlə sevirikmiş?!
Dünyadan köçmüş insanlara niyə belə hörmət-izzətlə yanaşırıq?! Səbəbi çox sadədir. Onlara münasibət real,gerçək şərait iştirak etmir. Azadlıqdakı hazırki yerimizi dar eləmirlər,vaxta qənaət etmədən,kokteyl içdiyimiz zaman istədiyimiz şəkildə havaya sovura bilərik.