Kokuşmuşluk, önce kendimizle olan ilişkimizde başlıyor. Kendimizi çok fazla değerli gördüğümüzü sanmıyorum. İşin beteri kendimizi adam yerine de koymuyoruz. Yemek yemiyor artık çağımızın insanı, tıkınıyor. Yemeğin tıkınmaya döndüğü, sevişmenin düzüşmeye döndüğü bir çağda yaşıyoruz. Bütün bunlar yozlaşmış bir hayatı gösteriyor, çünkü ortada zevk yok. Zevkin hançerlendiği bir yaşam var.
Metaforla Saadet Olmaz, Emrah Serbes
Şimdilerde öyle mi ?Elini nereye atsan şüphe,nereye atsan kokuşmuşluk...
Ne güzel şeydi insanın insana güvenmesi ,sevmesi... 
Necati Cumalı
