İlk kez Napolyon zamanında, askerlerin burunlarını ceketlerinin kollarına silmesini engellemek icin yapılan ancak çok tutulmuş olacak ki günümüzde amacının dışında kullanılan hoş aksesuarlardır kol düğmeleri.(Antik Kuntik sayfasından alıntı)
Kol düğmeleri...
Hatırlarım bugün gibi sessiz geçen son geceyi
Başın öne eğik bir suçlu gibi bana verdiğin hediyeyi
İki küçük kol düğmesi bütün bir aşk hikayesi
İki düğme iki ayrı kolda bizim gibi ayrı yolda
Akşam olunca sustururum herkesi her her şeyi
Gelir kol düğmelerimin birleşme saati
Usul usul çıkarır koyarım kutuya yan yana
Bitsin bu işkence kalsınlar bu arada
Heyhat sabah gün ışıldar yalnız gece buluşanlar
Yaşlı gözlerle ayrılırlar düğmeler gibi
Bizim gibi bizim gibi ayrılırlar bizim gibi ayrılırlar
Ümit Yaşar Oğuzcan
Hep aynı ses, aynı şarkı
Aynı sağır gökyüzü
Dilsiz bir deniz
Kör bir düzen
Hep aynı kör döğüşü
Yalancı yüzler, aptalca bakışlar
O iki yüzlü selamlar
Hep aynı tempoda geçen manasız bir gün
Hep o değişmeyen puslu ikindi üstleri
Ve hep aynı yorgun, zoraki akşamlar
Ya o geceler satılmış, utanç dolu
Büyük avizelerin aydınlattığı sefil yüzlerimiz
Renkli kumaşlar, altın kol düğmeleri
Kristal kadehlerde kral içkiler
O hesaplı dostluklar
Satın alınmış sevgiler ...
“Nihayet ertesi gün o istasyondan ayrılıp, altmış kişilik bir kafileyle iki yüz millik bir yürüyüşe çıktım.
“Bundan size bahsetmeme pek lüzum yok. Her yerde patikalar, patikalar; üzerinden yürüyüp geçen ayakların altında ezilmiş, uzun otlar arasından, yanmış otların, çalılıkların arasından, serin vadilerin aşağısından, yukarıya doğru, sıcaktan
Sayfa 64 - Can yayınları
