Köleyim ? -- Değilim ?
"İnsanlar, geçmişte de olduğu gibi köleler ve özgürler diye ikiye ayırılır. İster devlet adamı olsun, ister tüccar, memur ya da akademisyen, kendine günün üçte ikisini ayırmayan herkes köledir."
F. Nietzsche
youtu.be/ZiZeIERGuvA
Bana küsme!
Gönülde söz, ciğerde köz, yeminde göz, deminde öz gibiyim, bazen yiğitte mitralyöz gibiyim
Bazen düz gibiyim, bazen gülen bi yüz gibiyim, güz gibiyim
Bazen türkü bazen köleyim siyah ve blues gibiyim…
Bana küsme!
Evet bazen öküz biriyim ama padişahlara prüz biriyim
Namerde baya lüx biriyim
Tam deliyim, halüs gibiyim
Fakülteliye kampüs gibiyim, yavşaklara kaktüs biri, sar beni bak papirüs gibiyim…
Bana küsme!
Kış değilim, yaz gibiyim
Az değilim, ayaz gibiyim, maraz biriyim
Jazz gibi biraz ama saz gibiyim
Bazen kabül kalas biriyim, tabii ki hıyara klas biriyim
Yedekte değil hep as biriyim, bazen yırtılmış kas gibiyim…
Bana küsme!
Tabulara mıhlanana hilti misali duygu döven bi cihaz gibiyim, yanan haz gibiyim, hiç sıkılmadığın bir vaaz gibiyim
İtiraz gibiyim, miras gibiyim, gençken tutamadığın yas gibiyim, çocuğun gülüşüne paspas gibiyim, olmazlara kumpas gibiyim…
"Ben hiçbir şey değilim ki! Köleyim, kölenin milleti olur mu?"
*O bir melek! Laf işte. Herkes kendi yüreğine ait olan için böyle söylemez mi? Açıkçası onun niçin mükemmel olduğunu, ne kadar mükemmel olduğunu sana ya da bir başkasına anlatacak değilim; kısacası o bütün duygularımı esir almış durumda. Sanki o benim efendim, ben ona köleyim. Üstelik gönüllü bir tutsaklık bu.
Ben, o yüze, o güzelliğe kulum, köleyim; benim kemal ile, olgunlukla ne işim var? Senin kemalin bana yeter! Zaten,
sende ne varsa onların hepsi benimdir; ben, senden ayrı değilim ki !..
