Unutulmuş sokaklarda kaybolmuşum,
İçimde bir sevda, ama o da unutuşta.
Gözlerimde bir parıltı, hatıraların yükü,
Her köşe başında bir iz, her adımda bir yara.
Kimsenin en sevdiği değilim,
Ama sevdim, derinlerden, sessizce,
Bir yıldız gibi kayarım karanlık gökyüzünde,
Belki bir gün, bir başkası gözüme yoldaş olur.
Gece üzerine örtülen yıldızlar,
Bir rüzgar gibi geçer, beni sarar,
Her fısıldadığım kelime, yapayalnız,
Sonsuz bir evrende kaybolmuş bir ses gibi.
Yalnızlık, dostum oldu en karanlık günlerde,
Ama yine de umut var, içimde bir ateş.
Düşlerin peşinde koşarken ben,
Belki de aşk, kaygılardan daha gerçek, daha derin.
Dört duvar arasında yankılanır duygularım,
Kendimle konuşur, yalnızlığıma eşlik ederim.
Hayat, bir labirent, kaybolduğum her yol,
Ama yine de ben, seni bulmayı beklerim.
Bir gün doğar mı bilmem, güneşin yeni hali,
Ama her sabah, umutla uyanırım yine.
Belki biri gelir, bir gün sıcak bir gülüşle,
Ve yalnızlığım, sevginin kollarında son bulur..