Kendi içine bakmaya cesareti olmayan herkesin yaşamı bulanıktır!
74 syf.
·
Puan vermedi
Çok çabuk bitti diye üzüldüğüm nadir kitaplardan.Etkisi büyük, sizlere farkındalık oluşturacağına inandığım bu öykü tadındaki eseri tüm okurseverlere öneriyorum.Çocuk gelişimci olduğumdan dolayı konusu bana hitap ettiğinden keyifle okudum. Hediye kitabı için yazarımız 
Selahattin Tomar a teşekkür ederim.
Hiçbir çocuk “kötü”olarak dünyaya gelmez.Eğer yıkıcı davranıyorsa mutlaka altında yatan sebepler ve giderilmemiş ihtiyacı vardır.
Kitap ne anlatıyor? (Spoiler içerir.)
İşitme engelli kızı olan (Çiçek) bir baba ( Oktay) kızını anlayamadığından dolayı şiddet uyguluyor. Babayı cezalandırma yöntemi olarak “Sessiz Adaya” gönderiyorlar. Adada da herkes işaret diliyle konuşuyor. Tabii Oktay bu adada hayatını idame ettirme konusunda bayağı bir zorlanıyor. Fakat davranışlarında değişme oluyor iyiye evriliyor.
“Empati”yi dibine kadar hissettirmenin en güzel yolu bu bence de.. Çünkü bizler bir şeyi anlamamız için maalesef o şeyi yaşamamız gerekiyor.Yoksa kolay kolay anlamıyoruz.
Sizce;
Cezalandırma toplum için ahlaki eğitimin bir parçası mıdır? Cezalar, toplumun kollektif bir savunma mekanizması mıdır? Cezalandırma toplum üyelerinin aralarındaki ilişkileri düzenleyen basit bir mekanizma mıdır?
Yazar suçluları cezalandırmak yerine rehabilite etmenin iyi olacağını savunuyor. Faydacı görüşün iyileştirici ve rehabilite edici etkisi cezalandırmayı büyük oranda savunabileceği söylenebilir ama ne kadar başarılı olunabilir orası tartışılır.
Şimdiden keyifli okumalar.
