.... Kolomb'un tesadüfi keşfi, bir iki yüzyıl içinde dünyanın dengelerini değiştirecekti. Ama o zamana kadar Avrupa, Akdeniz'le okyanus arasına sıkışıp kalmıştı. Osmanlı, Akdeniz'in en büyük gücüydü. Uzakdoğu'dan ve İpek Yolu üzerinden gelen mallar, kendi kontrolü altındaki Ortadoğu üzerinden dünyaya yayılıyordu. Keyfi yerindeydi. Daha sonradan, denizaşırı sömürge imparatorlukları kuran ülkelerin hepsinin Atlantik Okyanusu ülkesi olması dikkate değerdir. Bu ülkeler, o dillere destan derin subatmanlı teknelerini Osmanlıların etrafından dolaşmak için geliştirmişlerdi! Portekizliler mecburiyetten, "kafiri" by-pass etmek için Afrika'nın ucundan dolaşmışlardı. Oysa Osmanlı'nın derdi "kafiri" by-pass etmek değil, Viyana kapılarını yıkıp doğrudan üzerine gitmekti.
Sayfa 165 - TimaşKitabı okudu
Büyük Amerika'nın bir hırsızın adını taşımak zorunda oluşu ne garip. Sahip olduğu en yüksek denizcilik rütbesi, asla denize açılmayan bir keşif gezisinde tayfabaşının yamaklığı olan Sevillalı tuzlu su taciri Amerigo Vespucci, bu yalancı dünyada Kolomb'un yerini kapmayı başarmış ve dünyanın yarısı kendi onursuz adıyla adlandırılmıştır.
Sayfa 71 - Can YayınlarıKitabı okudu
‘’Sanat eseri keşfedilmek üzere bir yerde bekliyor değildir. On yedinci yüzyılın son çeyreğinde Leibniz ve Newton birbirlerinden habersiz infinitesimal hesaplamayı bulmuşlardı. Sanat alanında böyle yakınlıklar gerçekleşmemiştir. İngiliz tarihinin bir başka Cromwell ortaya çıkarabileceğini düşünebiliriz, ama İngiliz edebiyatının bir başka Milton vereceği söylenemez. Kolomb yeni bir kıta bulduğunu bilmeden oldu. Sanatçıların başına böyle kazalar gelmez. Kısacası sanat gayri şahsi kılınamaz. ‘’
Gülüyorsun..
iki minör şarkı yanaklarında
gözlerim Kristof, gözlerim Kolomb;
dolaşıyor yüzünün patikalarında..
Alnın sevgilim, sekizinci kıta..
Emin olun ki, Kristof Kolomb Amerika' yı bulduğu zaman değil, fakat bulmak üzere olduğu zaman daha mutluydu. İnanın ki, mutluluğun en hararetli dakikası belki, Yeni Dünya'yı keşfetmeden 3 gün önce, bütün tayfaların ümitsizlik içinde ayaklanarak, Avrupa'ya tekrar dönmek istediği zamandı. Kolomb onu, belli belirsiz gördü. Öldüğü zaman nereyi bulduğunu tam anlamı ile bilmiyordu. Asıl önemli olan şey hayattır. Yalnız hayat!
''Saint-Dié’de yayımlanan bu kitapla Amerigo Vespucci adı, yeniden hızla yükselişe geçer; ancak henüz zirveye ulaşmamıştır. Vespucci adı, İtalyanca Paesi nuovamente retrovati antolojisinin kapağında iki anlama da gelecek şekilde “Yeni Dünya’nın kâşifi” olarak yer almakta, içindeyse çıktığı seyahatler, Kolomb ve diğer kâşiflerin seyahatleriyle birlikte anılmaktadır. Cosmographiae introductio’da ise Kolomb adı artık hiç geçmez olur. Belki Vosges’daki hümanistlerin bilgisizliğinden kaynaklanan, ama yine de ağır sonuçları olan bir rastlantıdır bu. Çünkü bu sebepten dolayı tüm ışık doğrudan Amerigo Vespucci’nin üzerine düşüp onu aydınlatmış, keşfin tüm şanı ve şöhreti yalnızca Vespucci’ye kalmıştır. İkinci bölümde Ptolemaios’un zamanında bilinen dünyanın tasviri yapılırken, dünya her ne kadar başka kâşifler tarafından genişletildiyse de, bunun ancak Americo Vesputio tarafından insanlığın bilgisine sunulduğu yazmaktadır (Nuper vero ab Americo Vesputio latius illustratam). Beşinci bölümde, Et maxima pars Terrae semper incognitae nuper ab Americo Vesputio repertae,35 sözleriyle Vespucci açıkça bu yeni bölgelerin kâşifi olarak anılmaktadır. Yedinci bölüme gelindiğinde ise, yüzyıllar boyunca belirleyici olacak fikir ilk kez dile getirilir. Waldseemüller, Quarta orbis pars’tan, “dünyanın dördüncü kıtası”ndan söz ederken kişisel bir öneride bulunur ve Quam quia Americus invenit Amerigem quasi Americi terram, sive Americam nuncupare licet, yani Americus bulduğu için buranın bundan böyle Americus’un toprakları ya da America olarak anılabileceğini söyler. '
''Amerika kıtasının vaftiz babası, kimsenin dikkatini bile çekmeden defnedilir; tıpkı 1506’da, İspanya’da, Valladolid’de tabutuna eşlik eden hiçbir kral ya da dük olmadan sessizce son yolculuğuna uğurlanan ve yine çağdaşı hiçbir tarih yazıcısının ölümünü dünyaya duyuracak kadar önemli bulmadığı adelantado,48 yani Yeni Hindistan’ın Amirali Kristof Kolomb gibi.''
''Ancak dramın ve melodramın tarih kadar eski yasaları uyarınca tıpkı ışığın gölgeye, Tanrı’nın Şeytan’a, Akhilleus’un Thersites’e ve hayalperest Don Quijote’nin sonuna kadar gerçekçi Sancho Panza’ya ihtiyaç duyması gibi her kahramanın da bir antikahramana ihtiyacı vardır. Dehayı gösterebilmek için karşıtının, ölümlülere özgü direnişin ifşa edilmesi, akılsızlığın, hasetin, hıyanetin alçak güçleri gözler önüne serilmelidir. Öyleyse Kolomb’un muhalifleri olan, namuslu, dürüst, önemsiz memur Bobadilla ile çalışkan, açık fikirli Kardinal Fonseca, kötü niyetli haydutlar olarak karalanacaktır. Ama asıl kötü adam unvanının –nihayet– Amerigo Vespucci’ye verilmesiyle Kolomb efsanesinin karşısında Vespucci efsanesi oluşur: Sevilla’da hasetinden çatlayacak kadar şişmiş zehirli bir kurbağa oturmuş, küçük bir tüccar olmasına rağmen bir bilgin, bir kâşif olarak anılmayı istemektedir; ama bir geminin güvertesine adım atacak cesaretten bile yoksundur.''