Adaletin kanunlarında bile mutlaka adaletsiz bir taraf vardır. Platon diyor ki, kanunların bütün ezici ve üzücü taraflarını atmaya kalkanlar yedi başlı ejderhanın başlarını kesmeye yelteniyorlar.
Tacitus şöyle der:
Omme magnum exemplum habet aliquid ex iniquo, quod contra singulos utilitate publica rependitur.
Örnek olsun diye verilen her cezada kamunun yararına ve bireyin zararına bir adaletsizlik vardır.
Bellum omnium contra omnes. Herkesin herkesle savaş hali! Bu bir olasılıktı ve olabileceklerin en kötüsüydü! Dolayısıyla gerçek korku kaynağımız buydu! Öyle ki, canımız silahlarla, ırzımızı kumaslarla ve malımızı duvarlarla korumanın yollarını arıyorduk... Hatta mümkünse kimseye görünüp yakalanmadan doğup, yaşayıp ölmek istiyorduk. Çünkü herkesin herkesle savaş halinde olması, kimsenin güvende kalamayacağı bir kıyametti ve bunu biliyorduk.
Sayfa 362Kitabı okudu
Karanlığın ortasındaki ışığın sizi aydınlattığını zannederken ,aslında ışığın ortasındaki karanlığa gittiğinizi bilemezsiniz.
Sayfa 54Kitabı okudu
