Taha sûresinin son ayetlerinde öyle güzel öyle nâif bir uyarı var ki herkes bu ayetle tanışsın istiyorum. "Kendilerine sınamak için dünya hayatının süsünü bol verdiğimiz kimselere sakın göz dikme. Allah'ın ahiretteki rızkı daha hayırlı ve daha devamlıdır."
Bir kahvenin tadını bir insan değiştirebilir. Berbat bir günü, bir insan yüzü güzelleştirebilir. Acı bir haberi, bir insan sözü hafifletebilir. Mutlu bir anı, bir insan daha mutlu yapabilir. İnsan, insana lazımdır. Ama insan, insana...
İşin içine bir araç olarak dini de kattılar. Halkın karanlıkta kalmasını isteyenler, araç olarak dini her zaman, her işe kattılar. Öğrenciler Allah'a inanmıyor örneğin. Beş yıl okuyor, bir tek gün din dersi görmüyorlar dediler. Ama hiç demediler ki, Köy Enstitüleri'nden yetişen öğretmenler ağaların tekerine taş koyuyor. Adnan Menderes, enstitüleri kapattı; halkın sesi çıkmadı. Bizim halkımız çok yüzyıl öncelerinden beri uyur. Çok kötü biçimde afyonlanmış gibi uyur. Üfürükle tükürükle sersem tavuğa çevirmişlerdir onu. Bizim halkın durumunda olup da, uyanmak çok zordur örneğin! Ben böyle düşünüyorum.
İnsanın başına gelebilecek en güzel nasiplerden biri nedir bilir misiniz? Herkesin kendi menfaatini, derdini, sıkıntısını anlatmak istediği bir dünyada seni dinlemek ve dinlediğinde anlamak isteyen bir insan bulmaktır.