• Çocuğunuz;
– Varsın, bir çivi bile çakamasın… ama, dersleri iyi olsun.
– Varsın, omuzlarda cenaze taşıyanlara bön bön baksın… ama, matematiği düzgün olsun.
– Varsın, evin çalan telefonuna cevap veremesin… ama, notları yüksek olsun.
– Varsın, eve gelen misafirlerinizle üç kelime konuşamasın… ama, fen lisesine gitmiş olsun.
– Varsın, ağlayan bir
iPad parmağım uf oldu! (Ruhunuzdaki kesiklere dikkat edin!)
Çocukluk yapma!
Çocuk musun sen!
Çocuktan betersin!
Bu yaptığını çocuk yapmaz!
Fark ettiniz mi, çocuk kelimesini ne kadar olumsuz bir kavram halinde kullandınız?
Yaşayanların en kusursuzları belki de.
Oysa birçoğunuz çocukluğuna hasret. İmkan verseler dönmek için elinizden geleni yaparsınız.
Var mı çocukluk gibisi!
Bir ön yargıyı yıkarak
Bugün bir konuya değinmek istiyorum.
Ne mi?
Hani çocuklarınızı şımartıp sonra onlar gelip bin bir türlü kötü işe bulaşınca da 'bu çocuk niye böyle oldu' diye ağlarsınız ya, hah işte o konu :).
Müslüman olsun olmasın herkes çocuğunun iyi yetişmesini ister. Fakat bazı ebeveynler çocukları ile ilgilenmez. Çoğunlukla işi bahane ederler.
Lütfen çocuklarınızı doğurduğunuz gibi telefonların, televizyonların önüne atmayın. Az bir ilgilen, ahlakı öğret, çevresinde ne var ne yok diye bir bak. Bunu sadece annelere demiyorum. Babanın da görevleri var. Hep iş de olmaz ki değil mi? :) Bir sorun kendinize benim evladım niye böyle, diye.
Haydin selâmetle.