Gör, nasıl yeniden yaratılırım,
Namuslu, genç ellerinle.
Kızlarım,
Oğullarım var gelecekte,
Herbiri vazgeçilmez cihan parçası.
Kaç bin yıllık hasretimin koncası,
Gözlerinden,
Gözlerinden öperim.
Bir umudum sende,
Anlıyor musun?
Sayfa 82Kitabı okudu
Anadolu kültüründe kadınların önemi yokmuş gibi görünür ama ailenin gerçek reisi anadır. Babayı, asıl güçlünün o olduğunu hissettirerek dizginleyen ve yola getiren bir ana.
Sayfa 109
Anadolu'nun kültürü yardımlaşma, sevgi, hürmet üzerine kuruludur. Çürür mü? Bilmem.
Sayfa 112 - elmaKitabı okudu
Güneş
Güneş tekeri, binlerce yıl önce Anadolu köylüsünün dünyaya baktığı bir penceredir. Ben de bu tekerin, ışıl ışıl aralıklarından güneş yaylasına bakıp bakıp derim ki, hey Balım Kız, hey Dalım Oğul, Tanrı gün ışığını eksiltmesin yurdumuzdan.
Sayfa 57Kitabı okudu
“Ben Anadolu'yum
Yıllar yılı susuz kaldım, yıllar yılı aç…
Şükrederek kalktığım sofralarımda
Ya soğan-ekmek bulunur, yahut bulamaç…
Hastalarım vardı ölüm yataklarında
Ne doktor yüzü gördüm ne ilaç
Devlet denince hep vergi geldi aklıma” 
Yavuz Bülent Bakiler
"Anadolu diyorum, Anadolu kimseye kalmaz. Yananın, yitenin, bitenin acısını göğsünde saklasa da kalkar elbet ayağa yeniden ve elbet öğretir bize onun yalnızca misafiri olduğumuzu."
Anadolu mutfağı İstanbul’u istila etmiş.
İtiraf edelim ki doğup büyüdüğümüz yurdu lâyıkıyla tanımıyoruz. Bu yurdun mazisine, tarihine vâkıf olmadığımız gibi, şimdiki vaziyetinden, binaenaleyh istikbalinden de bî-haberiz. Bu amâ, vatan çocukları için elim bir günahtır ve hiçbirimiz bu günahın ağırlığını henüz omuzlarımızdan atmış değiliz.
Sayfa 183Kitabı okudu
İnsan öyküleri
Muhteşem öyküleri bir çırpıda okudum. Teşekkürler İlhami Akan kaleminize sağlık.
.
.
.
Birbirinden farklı geçmişten yurdumun öykülerini bazen düşündüm bazen hüzünlendim bazende ağladım.
.
.
.
Bisikletle bir çocuğun dünyasını anlamaya çalıştım.
Çerçi ile köyleri dolaşıp ihtiyaçları giderdim.
Köfte siparişi ile yetimlere dokundum.
.
.
.
Hepsi birbirinden güzel anadolu insanımızın hikayelerini bir kaç günde okudum bitti.
.
.
.
En son da akan çayda kayboldum. Belki bir gün gelir diye bekleyip durdum. Işsiz bir çayın kenarında.
.
.
.
İlhami Akan
İki Derya'nın Buluşması
Şemsi tebriz-i ve Hz Mevlana ilk karşılaştıklarında (iki Derya'nın buluşması)
Hazreti Mevlana o zaman alim.
Şemsi Tebrizi birkaç soru soruyor. Kitaplarını suya atıyor.
Hz Mevlana eyvah kitapların deyince, Şimdi çıkar kitaplarını ıslanmış mı? ıslanmış mı?
Islanmamış.
O zaman sen deryaya dal.
Haktan al halka dağıt.
Sayfa 31 - Gece KitaplığıKitabı okudu
⊰ bir anadolu vardır ⊱
“Bir Anadolu vardır, Anadolu,
Bir lüks banyo sabununun markasıdır..”
Sayfa 33 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
