O zamanlarin elit ve şımarık çocuğu ben, birisini gördüm pazarda.
Gerçekten ve gerçekten o dilenci degildi, çalışamayacak kadar fiziken mağdurdu..
"Acaba birileri bir iki lokmalık birşeyler verirde, çocuklarıma götürebilirmiyim" ümidi ile yanaştığı tezgahlarda pazarcıların gözlerine bakıyor, yüz bulamayınca sanki içi ağlar gibi gönlü
Online eğitim zamanında derse geç kalmıştım, girememiştim. Hoca sınıf grubunda derse neden girmediğimi sordu. Ben de hocam uyuyakalmışım dedim yanına da 😬 emojisini koydum. Hoca da hiç komik değil dedi. Açıklama şeysinde bulunmadım, gözüm üzerinde dedi.. bu emojiyi her gördüğümde değerli hocam aklıma gelir.. ah beee..
Anıları nasıl silecektim hafızamdan!
Sayfa 79 - İkinci adam yayınlarıKitabı okudu
Eğer hatıralara sesler ilave etmezsem uçup giderler.
Sayfa 80 - PdfKitabı okuyor
Anılar ansızın beliriyor ve yine birdenbire kara duvarın ardında kayboluyordu.
Sayfa 180Kitabı okudu
Gülümsedi. Hâlâ gülümsemelerine alışmamıştım. Kalbimin biraz hızlanmasına neden oluyorlardı. Sanki bana verdiği nadir hediye gibiylerdiler. Yakalayıp içimde bir yerde saklıyordum.
Sayfa 102 - PdfKitabı okudu
Hatırlama(k)
-Beni hatırlamak zor mu yani,..
-Evet. Çünkü insanları hatırlamak için önce unutmak gerek. Ben bunu asla yapamam."
Sayfa 101Kitabı okudu
İyi geceler
29 Mayıs pazar günü mezun olduğum liseye gittim, mezunlara yönelik bir etkinlik varmış...lise1, 2,3.sınıfta okuduğum derslikleri yeniden gördüm.. Tab isınıflar, sıralar, tahtalar değişmiş.. Sınıf arkadaşlarıda olmayınca o günleri pek yaşayamadım, ama yinede o koridorlar, bahçe, binada değişiklik yoktu..hatta okula giden yolda 15 dk yürümek bile güzeldi..
Yinede o yılları hatırladım, yadettim..
