a
Anlatı-Edebiyat-Gezi
0 memberJaponya
Kitap ya da adresle değil, yürüyerek, gözlemleyerek, alışkanlıklar üretip deneyimleyerek bulunduğunuz yere uyum sağlamalısınız; burada her keşif yoğun ve kırılgan, yalnızca izlediğiniz yolun içinizde bıraktığı hatıralarla tekrarlanabilir ya da kurtarılabilir: Bir yeri ilk defa ziyaret etmekle onu yazmaya başlarsınız. Yazılı olan şey adres değildir, kendi yazınını kendisi kurmalıdır.
Sayfa 198 - BarthlesKitabı okudu
Sefillerdeki kaldırım taşlarındaki barikatlara şaşırmamak gerek
Geleneksel olarak, ne zaman bir ayaklanma olsa Parisliler kaldırım taşlarını yerlerinden çıkarıp, yetkili mercilere -Cumhuriyetçi askerler, çevik kuvvet, kim olursa fırlatmışlardır, bu yüzden de kimi semtlerde taşların üzerine koruyucu bir katman olarak asfalt dökülmüştür.
Sayfa 119 - PARİS - Devrimin ÇocuklarıKitabı okudu
İlginç
Bir zamanlar bir filmde gördüğüm bir şeyi yapardım:
Bir kitap seçip -Elizabeth Bennet'in sağduyusunun birazına sahip olma umuduyla sık sık Pride and Prejudice'i (Gurur ve Önyargı) seçerdim- rasgele bir sayfayı açar, parmağımı sayfanın herhangi bir yerine koyar ve hangi kelimenin üzerine gelirse onu bir kehanet ya da nasihat olarak alırdım. Bu, oldukça eski bir kehanet uygulaması ve 'stikhosmanteia' olarak biliniyor.
Sayfa 288Kitabı okudu
Japonya
Cümlenin sonuna vurgu eklemek için, "Yo!" ekliyorlar. Watashi no kuruma ga akai desu yo! Benim arabam kırmızı, bunu biliyorsun! Şüphe duyduklarını ya da uzlaşmak istediklerini belirtmek içinse "ne" diyorlar. Watashi no kuruma ga akai desu, ne? Benim arabam kırmızı, öyle değil mi?
Sayfa 196Kitabı okudu
Bu yeni pasaportun bir anlamı yoktu, beni daha fazla Fransız ya da daha az Amerikalı yapmıyordu; bir yere bağlılığımın tanınmasıydı, o kadar.
Sayfa 331Kitabı okudu
Benim için, Japonya' da yaşamak sol elle yazı yazmak gibiydi. Bazı insanların bunu hiç zorlanmadan yapabildiğini görüyorum. Ancak ben okunaklı tek bir cümle yazamıyorum.
Sayfa 204Kitabı okudu