a
Anlatı-Edebiyat-Gezi
0 üyeİlginç
Bir zamanlar bir filmde gördüğüm bir şeyi yapardım:
Bir kitap seçip -Elizabeth Bennet'in sağduyusunun birazına sahip olma umuduyla sık sık Pride and Prejudice'i (Gurur ve Önyargı) seçerdim- rasgele bir sayfayı açar, parmağımı sayfanın herhangi bir yerine koyar ve hangi kelimenin üzerine gelirse onu bir kehanet ya da nasihat olarak alırdım. Bu, oldukça eski bir kehanet uygulaması ve 'stikhosmanteia' olarak biliniyor.
Sayfa 288Kitabı okudu
Japonya
Kitap ya da adresle değil, yürüyerek, gözlemleyerek, alışkanlıklar üretip deneyimleyerek bulunduğunuz yere uyum sağlamalısınız; burada her keşif yoğun ve kırılgan, yalnızca izlediğiniz yolun içinizde bıraktığı hatıralarla tekrarlanabilir ya da kurtarılabilir: Bir yeri ilk defa ziyaret etmekle onu yazmaya başlarsınız. Yazılı olan şey adres değildir, kendi yazınını kendisi kurmalıdır.
Sayfa 198 - BarthlesKitabı okudu
Şurası var ki tıpkı kendimiz gibi geçmiş zaman da bizdeki aksiyle tekevvün halindedir. Kâinatı nasıl kendi akislerimizle yaratırsak; maziyi de düşüncelerimizle, duygularımızla ve değer hükümlerimize göre yaratır, değiştiririz.
Sayfa 196 - Dergah yayınları 53. BaskıKitabı okudu
Sefillerdeki kaldırım taşlarındaki barikatlara şaşırmamak gerek
Geleneksel olarak, ne zaman bir ayaklanma olsa Parisliler kaldırım taşlarını yerlerinden çıkarıp, yetkili mercilere -Cumhuriyetçi askerler, çevik kuvvet, kim olursa fırlatmışlardır, bu yüzden de kimi semtlerde taşların üzerine koruyucu bir katman olarak asfalt dökülmüştür.
Sayfa 119 - PARİS - Devrimin ÇocuklarıKitabı okudu
Her şeyde aynı kokuşma var: Makineleşme, insan yaşamının durmaksızın makineleşmesi.
Japonya
Cümlenin sonuna vurgu eklemek için, "Yo!" ekliyorlar. Watashi no kuruma ga akai desu yo! Benim arabam kırmızı, bunu biliyorsun! Şüphe duyduklarını ya da uzlaşmak istediklerini belirtmek içinse "ne" diyorlar. Watashi no kuruma ga akai desu, ne? Benim arabam kırmızı, öyle değil mi?
Sayfa 196Kitabı okudu