Dün gece kendime en yakın bilmiş arkadaşımla saatlerce konuştuktan sonra bir şeyi fark ettim. Benim kendi arkadaşıma dâhi söyleyeceğim ve söyleyemeyeceğim şeyler varmış. Madem ona her şeyi söyleyemiyorsam, böyle arkadaşa niçin ihtiyaç duyayım ki?!
Diğer tüm etmenlere baskın çıkacak türden derin bağlar kuramayacak kadar geç yaşta karşılaşmıştık. Birbirimiz için feda etmeye ya da katlanmaya razı olacağımız şeylerin sınırları vardı, bu sınırları sınamamıştık ama varlıkları su götürmezdi.