Yaşamın başladığında ilk onunla yarışırsın.Çünki erkek olmak ona kaybetmekden daha kolaydır.Sen büyüdükçe onun sana olan umutları yeşermeden söner.Çünkü sen onun gencliğisin.Gencliğinde yapamadığı hayalisin.Kafkanıda bu yoruyordu.Babası gibi olmamak,olamamak.Onun her gülüşünü hatırladı,zar-zor olsada gülen bir Baban olması çok hayalden daha üstün.Her konuda fikri olan biri,senin fikrlerinden daha yücedir.Baba kuralları varmıdır diye sorsalar,her harükalde onların yaptırmakdan zevk aldğı bir şey derim.Kafka Babasını çok sever,lakin Sözünü esirgemezdi.Çünkü hayalinde bir Baba kaygısı,şefkati vardır.Her erkek babasından aferin almak için çabalar.Kafka ise her şeyiyle afedersinden başka bir şey beklemezdi.Ders,iş,evlilik bak bu erkeğin hayatı.Yaşamak nerededir diye sormayın çünkü Kafka bile Babasından başkası için yaşamadı.Güldümü,ağladımı,özledimi,isyan etdimi derseniz en alasını o etdi.Ama hiçmi kırılmadı,hiçmi alınmadı babası ona.Bak bunlar yaşandığında babasının kendi yaşamından bir parça katdığını hatırlayın.Baba oğul derken hep akıla uslanmaz,ahlak bekçisi,dürüstlüğe önem verici bir Model gelicek.Unutmayın Kafla En çok Babasını sevdi,hem de onun gözünde kendini sevmeği sevdi.Bir gülüş bir babanın kendi ruhunu babalık kiyafetini atdığı andır.Belki baba olursam bende dayanılmaz olmamak için,Kafkanın babasından kaçıcam.Kendiniz gibi olmak,babanız gibi yaşamakdan daha kolaydır.
Babam bile gülerdi,ben doğdum zamanda…
