b
Baruch Spinoza
3 üyeTakip
Özlem, arzu edilen bir şeyin hatırasıyla beslenmiş olan, aynı zamanda iştahanın evrildiği şeyin varlığına engel olan başka şeylerin hatırasıyla azaltılan bir şeye sahip olma arzusu ya da iştahıdır.
İnsanlar, edilgin duygulanışların hükmü altında bulunması bakımından tabiatça birbirlerinden farklı olabilirler; ve bundan dolayı aynı insan değişik ve kararsızdır.
İyi ve kötü bilgisi, haklarında şuur sahibi olmamız bakımından sevinç veya keder duygulanışından başka bir şey değildir.
Aklın rehberliğine göre yaşamadan ibaret olduğu; güçsüzlük ise insanın kendisini dış şeylere göre edilgin (pasif) olarak yöneltilmeye bırakmasından, dış alemin yapısı neleri istiyorsa onlarla belirlenip, yalnızca kendisinde göz önüne alınan asıl tabiatının istediğine göre belirlenmemesinden ibaret olduğu için, hakiki erdemle güçsüzlük arasındaki fark böylece kolaylıkla görülür.
“Sevmenin ölçüsü, ölçüsüz sevmektir.”
