Annemin sözlerini hatırladım:
Neden insanların derinleriyle uğraşıyorsun? Yüzeysel baksaydın hayata, bu denli kederli olmazdın.
Ama ben bu değil miydim zaten? Beni ben yapan, insanların duygularında, kederlerinde, dertlerinde kaybolmaktı. Yapabileceğim en iyi şeyse onları dinlemek, sıkıntılarını içime çekerek onları bir nebze rahatlatmaktı.
Bir şeyleri hissedemiyorum ama ne olduğunu bilmiyorum. Bir yerden kaçıyorum ama nereye olduğu belli değil. Bir şeylerden soğuyorum ama yaşamdan mı insanlardan mı çözemiyorum. Birileri beni üzüyor ama sorsalar isimlerini söyleyemem."