Nereye bakmam gerektiği hakkında hiçbir fikrim yoktu, ne aramam gerektiği hakkında da, ama artık bütün önemli yolculukların böyle başladığını biliyorum.
Bazen duygularımı etkileyen, bazen hem acı veren hem de utandıran bir şeyler olması gerekiyor diye düşünmeme rağmen, zaman geçip gittiğinde geriye hiçbir şey kalmamış gibi oluyor sanki.
Derin derin nefes alırken kendime şefkat duyuyor ve her şeyi bağışlayıp sevgiyle kucaklıyorum diyemeyeceğim, ne kadar uğraşırsam uğraşayım kendimle o şekilde muhatap olamıyorum