b
Binnur Şafak Nigiz
2 üyeTakip
Yağmurdan kaçılır mıydı? Şemsiye, yağmura doğrultulan bir namluydu.
Sayfa 28 - Dokuz YayınlarıKitabı okudu
Sesinin güzelliği, ruhumun kabuğunu kaldırdı.
Sayfa 22 - Dokuz YayınlarıKitabı okudu
Siyah külotlu çorabımın aşağı kayan kısmını yukarı çekerken trençkotumu üstüme geçirmedim, üşümek bana iyi geliyordu. Soğuk, saçma düşüncelerin önünü tıkayan buzdan bir duvar gibiydi.
Sayfa 16 - Dokuz YayınlarıKitabı okudu
Babam için susmak kolay değildi. Ama bilmediği bir şey vardı ki, onun hakaretlerini dinlemek en zoruydu.
Sayfa 45 - Dokuz YayınlarıKitabı okudu
Sustum. Ektiğim şey o değildi, acıydı.
Sayfa 20 - Dokuz YayınlarıKitabı okudu
Yağmur altında bir kartonun içine bırakılmış ıslak, terk edilmiş siyah bir kedi yavrusu gibi hissediyordum. Ama o bana oranla çok daha şanslıydı. Benim aksime sevimliydi çünkü. Şirin yüzünü ve tatlılığını kullanarak pek tabii bir insanın gönlünü çalabilir, sevgisini kazanabilirdi. Kendisine bir sahip bulabilirdi. Benim öyle bir şansım ne yazık ki yoktu. Benim bir sahibim yoktu. Ben sahipsizdim.
Sayfa 57 - Dokuz YayınlarıKitabı okudu