Yavaşça soluma doğru döndüm; kalbim, kolumla aramda kalmıştı. Kalbim aksak bir ritimle çarparken, bomboş bakan gözlerim tül perdenin arkasında parlayan şehir ışıklarındaydı. İnsanlar bir yerde eğleniyordu, ağlıyordu, yaşıyordu, ölüyordu. Sadece ben yoktum. Sadece ben olmayacaktım.