Depremden önce hep "gözlerim ağrıyor, PDF okuyamam, kitaplarıma dokunmam lazım.." edebiyatı yapardım. İnsan imtihan olmadığı şeye sahib olduğunu sanır, unutur da sahiblik vasfının yegâne sahibini hatırlamaz olur. Şimdi farkettim de kitaplarım olmayınca PDF okumaya başladım, depremden sonra daha çok kitap okuduğum bile olmuş. Zihin dert ile dolu olunca insan öğrenilmiş çaresizlik üzre yine en iyi gelen şey ile tedavi etmeye çalışıyor kendisini. Bahâne üretmek, üretmekten daha kolay hâle gelmemeli. Her şeye şükür. Vâra ve yoğa.. Eğer şükretmek alışkanlığı edinir isek, az dahî çok lezzetli gelmeye başlıyor imiş. Seni seviyorum Allah'ım. Bir şeyleri bildirmeni ve cezalandırma işleminden hemen sonra verdiğin serinliği ve affedişini ve kalbimize minik minik o verdiğin ferahlıklar var ya, bayılıyorum O'na.