Canın yanar, belki dakikalar sayılıyordur ömründen. Ve gözlerinden acılar haykırır. Ama umursanmazsın. İşte o gün dersin ki;
"Hayat, bana çok şey borçlusun!"
Yaşadıkların can yarası oluyorsa,
Canını yaralayana anlatmayacaksın.
Anlattıkların can yakarsa,
Anlamadığı için yaralaynmayacaksın.
Yaralarına saygı duymayan
Yaralar, açılır yeni yaralar.
Kabuğu koparılmış yaralar,
Kanar, kanar, açılır yeni yaralar.
İnsan bir noktaya erişiyor ve o zaman sancıdan söz etmek bile yersiz oluyor, diye düşünmekteydi. Hiç kimse dünyada böyle bir acının varolduğunu düşleyemez. Hiç kimse.
Geçen sefer canın yandı tabii. Ve bu sefer de yanacak. Hatta belki de daha fazla. Ama bir gün gelecek, daha az acı duyacaksın. Hem de yakında. Ama tabii sana bu süre çok uzun gelecek. Acın gitgide azalacak. Daha da azalacak