Sonra aramıza şehirler girecek,
hiç karşılaşmayacağız.
Tesadüfler bile bir araya getiremeyecek.
Sonra belki birimiz öleceğiz,
diğerimiz hiç bilmeyecek...
İçim acıyor, yüreğim çok kanıyor, Allah'ım bunu neden yaptı bana? Onu hem çok seviyor, özlüyorum, hem de nefret edip intikam almak istiyorum. Beni ne hale getirdi kendimi tanıyamıyorum! Acı çektiren yalnızlık duygum onu yok etme arzumu doğuruyor. Kendimi bir hiç gibi anlamsız ve iğrenç hissediyorum. Ama ne tuhaf, tüm güzellikleri yakıp yıkmasına, ansızın çekip gitmesine rağmen özlüyorum onu. Bana yaptığı bütün kötülüklere rağmen. Anladım ki; özlemek bir insanın sahip olabileceği en savunmasız duyguymuş.
Babam vefat ettikten sonra ne zaman üzülsem birşey kalbimi acıtsa Babamın olmadığı aklıma geliyor ve bu yazı Aklımdan hiç çıkmıyor...
Baban yoksa kimsen yokmuş...
#Kasım22.2022 😞