“Çatlayacakmış sanılan dalgalar yalnızca yüzeyden usulca ikiye ayrılır, yuvarlanır, gizlenirler ve tam dönecekleri sırada inciyle kaplarlar yosunları.”
Sensiz de denizi seyredebiliyorum.
Hem dalgaların dili seninkinden açık.
Ne kadar hatırlatsan kendini boş.
Sensiz de seni sevebiliyorum.
Hep boş konuşurduk hatırlar mısın, bula bula,
Karşılaştığımız zamanlarda.
Sen, sevgiden şımaran çocuk,
Ben şaşıran budala.
Dalgalar sahile vurup çekildikçe onbinlerce çakıltaşı, garip fakat çok hoş bir ses çıkartıyorlar. Sanırsınız bir çakıltaşı orkestrası, dalgalarla birlikte yüzyılın en muhteşem konserini veriyor...