d
Değerlendirme
korku ve utanç
Ne acı değil mi korkuyla yaşamak zorunda kalmak ayrıca o yetmezmiş gibi utançdan da korkmak. İşte bu kitap bütün psikolojik derinliğiyle bunu anlatıyor. Zweig freuddan ve onun öğretisinden ne kadar etkilendiğini bu kitabında açıkça belli ediyor. Rahat ve burjuva yaşamı süren, eşi saygın bir hukukçu olan ve iki çocuğuyla malikanede yaşayan kahramanımız kendini alışılmış yaşamının dışına bir maceraya atıyor ve kocasını aldatıyor burada hikaye başlıyor. Burada her şeyden ve her düşünceden habersiz kahramanımız, yaşadığı ilişkiyi ve içinde bulunduğu durumun farkında olmadan sadece maceradan duyduğu haz ve zevkten hoşnut oluyor. Ancak bu böyle devam etmiyor ve onu derin korkulara sürükleyen, terler içide bırakan, aklını donduran ve adeta nasıl yaşadığını hem unutturan hem de hatırlatan bir rolde şantajcı çıkıyor karşımıza. Ve uzunca bir süre kahramanımız bu korkunun içine hapsoluyor ve çıkış yolu arıyor, korkunun yanı sıra korkunun ardına saplanan ve birbirini tamamlayan utanç duygusu da eşlik edince kahramanımız bu durumun içinde ordan oraya savrulup duruyor. Hikayenin sonunda anlıyoruz ki yaptığı meslekten ötürü bu tarz insanların böylesi durumlarda nasıl davranacaklarını çok iyi bilen avukat kocası kadının şantajcı zannettiği aslında onun tuttuğu bir oyuncuyla bu oyunu oynuyor. Yalnızca kadının ders almasını isterken aslında onu bağışlamışken kadının korkunun içinde adeta ölüme sürüklendiğini görünce oyunu sonlandırıyor. Kitabın sonunda yazar bize ortak insani duygularımızdan olan korkunun tahlilini ne kadar iyi yaptığını hissettiriyor.
Doğa, İnsan ve Montaigne
“Doğanın istediği gibi yaşa, hiçbir dogmanın hiçbir kitabın kölesi olma.” İşte çevirmenin de önsözünde dediği gibi bu kitaptan bu iki dersi bu iki temel öğretiyi benimsemeden kitabı bitirmek mümkün değildir. Montaigne yaşamış olduğu yüzyıla göre oldukça geniş bir zamana yayılan düşünce anlayışı ve ruh anlayışına sahip ki bıraktığı eser hem geçmişe hem de günümüzden bile uzak geleceğe ışık tutuyor, sağlam bir insanlık ve doğa anlatısı bırakıyor. Denemelerinde temel olarak insan-doğa ilişkisi, ölüm, mutluluk, hüzün, ruhun anlamı, yaşamın anlamı, insanın temel ve ortak özellikleri olan;cinsellik, açlık, aile, iş vb, disiplin, eğitim ve tabi ki felsefe konuları üzerinde dilini eğip bükmeden düşüncelerini törpülemeden kısmadan serbestçe ve her kesime anlatıyor. Her konuda geçmiş zamanın unutulmaz filozoflar Sokrates, Platon, Diogenes, Aristo ve diğer birçok iz bırakan kişilerden alıntılar yapıyor ve bunu en doğru yerlerde en iyi biçimde kullanıyor. Montaigne ruhu ve yaşamı insanın yapay olarak yaşama ve hayata eklediklerinden arındırıp salt tabiata ve ruha özgü şeyleri anlatarak oldukça uyulması gereken dersler veriyor. Son olarak onun da dediği gibi onun amacı eğitmek, öğretmek, üstünlük taslamak, bilgiçlik değil salt deneyimlerinden hayatı yorumlamasından ve aslında hepimizin bakması gereken basit perspektiften insanları uyarmak. Değerlendirmemi hali hazırda zaten klasiklerden olan bu kitabı her yaşta insan mutlaka okumalı ve kütüphanesinde bulundurmalı ve hayatındaki zorluğa bir yol aradığında güzel bir bakış açısı olarak kitaptan faydalanmalıdır.
Ben bir direğim bu sizin iç hesaplaşmanız
Yolculukta ya da evde sıkıldıysanız hayata ve öyküye alışılmış anlatım ve dilin dışında birini arıyorsanız bu kitap tam size göre. Tatmin edici uzunlukta, sade bir dille, yormayan bilinç akışı tekniğiyle ve yazarın kararsız ama ısrarlı monoloğuyla birbirinden çok da bağımsız 10 tane öyküsüyle gündelik bir kitaptır. Kimi hikayesinde kendi benliğine arayan aynı zamanda dışardan delirmiş olarak görünen bir kahraman kimi zaman ise adeta dikkatli bir gözlemci ama bunu yalnıza kendi içinde çözümleyen ve kendisiyle tartışan bir kahraman var yazarın öykülerinde, bazılarında ise kendini bile eleştiren aynanda içinde iki yazar taşıyan bir kahraman olarak gözüküyor yazar hikayelerinde. Fazla bir şey beklenilmez ama okunur güzel kitap.
öz göze görünmez
“Hakikat sadece ama sadece yürekle görülür.” İşte böyle söyledi yazar küçük prense. Küçük prens yaşadığımız dünyadan başka bir gezegende yaşayan bir kaşif, bir meraklı, ufku ve yüreği bizim anlayamadığımız kadar geniş birisi. Bulunduğu gezegen kendi etrafı kadar küçücük ve o gezegende çok sevdiği evcilleştirdiği çiçeği ve hep çiçeğini yiyecek mi yemeyecek mi endişesini taşıdığı bir koyunu var. Yaşadığımız dünyada bir çöle düşmeden önce diğer gezegenlere gidiyor küçük prens. Birinde bir kral var, hükmediyor. Birinde bir sarhoş var, kederli. Birinde iş adamı var, evrendeki yıldızlara sahip olduğunu söylüyor ve onları sayıyor. Birinde bir kendini beğenmiş var, kendini övdürüyor. Birinde coğrafyacı var ama kaşif değil, yalnızca duyduklarını kağıda geçiriyor. İşte bu gezegenleri gezdikten sonra söyle diyor Küçük Prens “ Büyükler ne kadar da garip” evet yetişkinler ne kadar da garip öyle değil mi aslında Küçük Prens her şeyin ne kadar basit ve anlamının ne olduğunu çok iyi biliyor ama gezerken yetişkinlerin bütün her şeye ne kadar da kendi gözlerinden anlamsız baktıklarına şahit oluyor. Daha sonra yolu dünyada bir çöle düşüyor. Burada ise dünyanın büyüklüğüne hayret ediyor ama korkmuyor. Tilkiyle, yılanla, güllerle tanışıyor. İşte kitabın başından beri yazarla da aslında hikayesi burda başlıyor. Daha sonra öyle güzel bir ders verip bu dünyadan gidiyor. İşte kitabın sonunda anlıyorsunuz aslında bunun bir çocuk kitabı olmadığını.
Değer
Dinlemenin değeri anlaşılmasında, bilginin değeri ayırt edilmesinde, konuşmanın değeri yaratıcılıktadır.
Sayfa 31Kitabı okudu
Yüce Türk Ulusunun Dirilişi
Bu kitabı incelemek elbette benim haddime değildir ki ve nitekim benim bilgi birikimim bu inceleme ve değerlendirmeye yeterli değildir bu sebeple bu değerlendirme yazısını kitabın sonunda Gazi Paşanın sonunda söyledikleriyle dolduracağım. Ancak bu sözlere geçmeden önce değinmek istediğim birkaç şeyden bahsetmek isterim. İlk olarak Türkiye
