Bazen hayata karışmak için yürüyüşler yapıyordum ve yol kenarındaki çiçek tarhlarına içim gidiyordu...
Sayfa 36 - Sel YayıncılıkKitabı okudu
Ve yönetim katlarında korku hüküm sürüyor olmalıydı çünkü ancak korkmuş insanlar şiddete başvurur...
Sayfa 40 - Sel YayıncılıkKitabı okudu
Şimdi "ben" den "biz" e geçmem gerekiyor; çünkü böyle yaşayan oldukça büyük bir yoksul çocuklar grubuyduk... Sorunlarımızı, olduğunda paramızı, keşiflerimizi ve zevklerimizi paylaşırdık... O günleri sıcak ve dostça günler olarak hatırlıyorum... Bizi yalnızca hastalık korkuturdu... Hasta olacaksan paran olacak; ya da o günlerde öyleydi...
Sayfa 42 - Sel YayıncılıkKitabı okudu
Ama çoğu kez elimizden gelenin en iyisini yaptık çünkü bir adım ötemizde bizi bekleyen bolluk değil, sefaletti... Hiçbir şeyden yokluktan korktuğumuz kadar korkmadık... Bu yüzden de hep dik durduk...
Sayfa 45 - Sel YayıncılıkKitabı okudu
Duygular, her zaman olduğu gibi, düşüncelerden daha öndeydi...
Ve Otuzlarda (1930'lar) duygular yüksek seyrediyordu... O günlerde insanlar şimdiki gibi değildi, duygularını açıklamaktan çekinmiyordu... Eğer bir şeye inanıyorsanız, onu bağıra bağıra söylerdiniz... Heyecanlı yaşıyorduk ya da en azından konuşuyorduk...
Sayfa 49 - Sel YayıncılıkKitabı okudu
Adalet mi istediniz, yoksulluğun kaldırılmasını mı, eşitlik, hatta ana sevgisi mi, otomatikman komünistlerle birleşik cephedesiniz demekti...
Sayfa 49 - Sel YayıncılıkKitabı okudu
Biz sefalete, bolluktan daha çok, alışıktık...
Sayfa 53 - Sel YayıncılıkKitabı okudu
(...) dost ya da düşman olarak değil, insan olarak tanıdım onları...
Sayfa 63 - Sel YayıncılıkKitabı okudu
"Neden canını sıkıyorsun ki?" dedim... "Vergi ödemiyorsun sen..."
Sayfa 82 - Sel YayıncılıkKitabı okudu
"Kimse dürüstlük için ayağa kalkmaz mı?"
Sayfa 91 - Sel YayıncılıkKitabı okudu