Beşik gibi sallandık deyimi yerini buldu.
Rabbim kuvvetin ve kudretin kimde olduğunu bir kez daha hatırlattı.
#Deprem
Allah'ım, sen bizleri koru. 🤲
Önlem alınmalı korkuyoruz hepiniz adına
Hatay depremini yaşamış biri olarak söylüyorum,şuan küçük sarsıntılarla İstanbul'u tedirgin eden depremler ciddiye alınmalı.Bizde aynısını yaşadık sürekli ufak sarsıntılar oldu aylar öncesinde önemsemedik bir şey olmaz dedik bir deprem oldu şehrimi,sokaklarımı tanıyamaz halde bıraktı.Şakaya gelmez korkuyoruz dikkatli olun dikkat edin özellikle aramızda İstanbul ve çevresinden olan arkadaşlar bu küçük sarsıntılar haberci ateş olmayan yerden duman çıkmaz korkuyoruz korkuyoruz korkuyoruz önlem alınmalı.
Ses varken ekip yoktu
Ekip varken ekipman yoktu
Ekip var ekipman var ses yok…
-Dünya diyor, bana güvenme diyor, ben bile garanti değilim diyor... Yalnız Allah'a güvenilir, yalnız Allah'a dayanılır. Onun dışında dayandıklarımız sallantıdadır...
— Merak etmeyin, kendimi öldürmeyeceğim, dedi. Hayır, beni üzüntümden kurtarmak üzere tabancadan daha iyi bir şeyim var. Beni üzüntüm öldürecek.
Tam 90 gün oldu babam..
Biz seni o enkazdan çıkarmaya çalışırken kendi ellerimizle, o yıkıntıları üstünden almaya çalışırken sen içerde direnmeye çalışıyordun. Hava buz gibi soğuk ve çok yağmurluydu biz seni çıkarmaya çalışmaktan yorulmamıştık yardımın gelmesini beklemekten yorulmuştuk. Gelmediler.. çok bekledik.. 4. gün soğuğa, açlığa, susuzluğa dayanamadın... haklısın kimse dayanamadı. Son nefesini verince gelmelerini ne anlamı vardı ki zaten..
Deprem değil İhmal Öldürür
"Çünkü insanlar her felakete cehaletleri sebebiyle uğramışlar ve hala uğramaktadırlar"
ACİLLL
Dün itibariyle enkaz altındalar
Samandağ favar mevki
Sesleri duyulmuş yardımlarin hiç biri hiç bir yetkiliye ulaşılamamıştır
Nebil yüksek 05416440906
Funda çiçek 05392609094
Fatma çiçek 05355266623
"Sesimi duyan var mı?"
Saat sabaha karşı 04:17..
Bişeyler oldu birbirimizi uyandırdık.. deprem oluyordu. Hemen yerimden kalkıp dışarı açılan kapımızı açmaya çalıştım, kilitliydi.
Annem, babam ve 10 yaşndaki kardeşim bi taraftan bağırıyor bi taraftan çıkış yolu arıyorlardı. Dışarıda biraz aydınlık ve bardaktan boşalırcasına yağmur vardı.. Deprem biraz yavaşladı ilk önce sonra daha büyük bi sarsıntı geri döndü önceki gibi değildi bu yukarı aşağı çalkalanıyor gibiydik.. sobamız ve bi duvar devrildi babamla kardeşim altındaydı, annem yere düşmüş kalkamıyordu. Zorla annemi kaldırmaya çalıştım ağlıyordu, kardeşimin de çığlıkları ve ağlamasını duydum onu çıkarmaya çalıştım. Babam onun üstündeydi.. 😔 3 gün boyunca bağırdık seslendik.. komşular çıkardılar bizi. Etrafıma baktım o yağmurda annem yere uzanmıştı sağ çıkmıştı kardeşimi aradım hemen onu da sağ ve bi kenarda oturmuş ağlayarak babamı soruyordu. Aklıma geldi birden babam nerdeydi? Halâ duvarın altında mı? Hemen koşup bakayım dedim ama gerek yok dediler.
Babam da çıkmıştı ama sağ değildi, deprem boyunca sessizdi sanki öleceğini biliyor gibi...