Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.24
Dostoyevski
Yeraltından notlar kitabı her okuyanın işte bu kitap tamamen benim, beni anlatıyor dediği bir kitap. Kitabın içeriği ve yaşananlar ile ilgili bir şey söylemeye gerek yok. Kendi iç dünyasını başkalarının dilinden okumak isteyen kişiler için başucu kitabı diyebiliriz. Kendinizin bile bilmediği karanlık taraflarınızda ne hissettiğinizi öğrenmek isterseniz bu kitabı okuyup saatlerce düşünebilirsiniz. Bazen hüznünüzden keyif almak için müzik dinlemeye bile gerek kalmaz, işte bu kitapta bu var. Okuduktan sonra ruh halinizin karmaşıklığı ve hüznü karşısında sizi büyüleyici bir düşünme ortamına sokuyor. Bir Dostoyevski başyapıtı.
SEN NE YAZDIN BE ADAM!
Baştan söyleyeyim bu yazı spoiler içerir. Kitabı okurken raskolnikovu kocakarı ve lizavetayı öldürdüğü için suçlamamam onun suçluluğunun ortaya çıkmasını istememem değişik bir duygu oldu. Razumuhin karakterini hayal ederken ben puşkini hayal ettim, razumuhin benim için fiziksel olarak tam puşkinin tipi. Aziz dostoyevski sen ne yazdın öyle nasıl yazdın öyle yahu. Dostoyevskinin psikolojik ününü bilmeyen okur yoktur heralde, Dostoyevski diğer yazarlardan farklı olarak şunu yapmış, başka kitaplarda diyaloglar verilir ve siz o karakterlerin duygularını (yazarlar kitaplarda karakterlerin iç sesini vermiş olabilir ama benim dediğim daha derin bir şey kimsenin içini bu kadar derin açıklayamayacağı bir şey) okursunuz ama dostoyevski bu duyguları kılcal damarlarındaki hissine kadar yansıtmış. Razumuhin sen adamsın be adam. Ah sonya ah sen ne temiz ne saf bir insansın, ahlakın vücud bulmuş fedakar meleği sonya. Dunya kadar fedakar bir insan varmıdır bilmem, abisi için o pis gerizekalı ukala lujin ile evlenmeye kalkan bir fedakar kardeş. Daha ne saysam boş. Svidrigaylov iyimi kötümü bir adamdı? Benim için yorumunu yapmak zor. Sadece efsane bir roman okumakla kalmıyorsunuz aynı anda o zamanki rus toplumunu anlıyorsunuz, o sözde ilerici liberallere bugün okuyunca gülüyorsunuz aynı zamanda zamyatov, razumuhin ve raskolnikov ile olan tartışmanın felsefi boyutu ahlak felsefesi için önemli olan düşünceleri ap ayrı bir hazineydi. Daha sayfalarca yazabilirim ama bu kadar yeter, son bir söz yazmak istiyorum, Napolyon haklıysa raskolnikovda haklıdır.
394 syf.
8/10 puan verdi
Akıcı, sağlam karakterler, karakter hisleri çok hoş aktarılmış. Buram buram hastalık, yoksulluk, ezilmişlik..Dostyevski..Bu karakterlerle yine karşılaşırsam mutlu olacağım sanırım.
BİZ VE ÖTEKİ BİZ
Öteki ve öteki biz. Bazen düşünüyorum acaba bende veya diğer insanlarında bizden başka bir Bay Yakov Petrovic Golyadkini varmı? Bu yazıyı yazarken bile hangi ben yazıyor düşünüyorum. Bazen bir konu hakkında düşünürken iki tane ben hatta üç tane ben olduğunu farkediyorum. Bu konuyu psijolojik olarak anlatan gayet güzel bir roman ve şahane bir yazar ile karşı karşıyayız. Her insanın bir ötekisi ve her insanda birazda delilik vardır.
Netoçka...
Daha önce hiç inceleme yazmadım ama yarım olmasına rağmen kitabı tuhaf bir şekilde o kadar beğendim ki hakkında mutlaka bir şeyler yazmak istedim...
●SPOILER●
Yarım kalmış bir roman...Kitabı bunu bilerek okumaya başladığım için sonuca bağlanmaması beni hayal kırıklığına uğratmadı. Başta zorlansam da, ilerledikçe karakterlere gerçekten bağlandım.
Efimov'la Berner'ın arkadaşlığı ve hayatlarının bambaşka yerlere gitmesi, Netoçka'nın annesine karşı karmakarışık duyguları insanı etkiliyor. Onca acının arasında Karl Teodoroviç'le yaptıkları eğlenceli tavanarası gösterileri tuhaf bir mutluluk veriyor insana.
Kitabın yarım kalması merakın yanında insanda tuhaf bir burukluk oluşturuyor. Netoçka'nın 8 yıl sonra Katya'yla buluştuğunu söylemesi ama bizim bunu okuyamamamız biraz hüzünlü...
Kitap Dostoyevski’nin “bir ben var,benden içeri” deme şekli gibiydi.Psikoz hakkında bilgi sahibi olmak isterseniz,Golyadkin ile bir serüvene çıkıp,duyguların insan içinde ne kadar farklı boyutlara bürünebileceğini görebilirsiniz.
İnsan bölünür, onda iki ‘ben’ oluşur, kişilik parçalanır. Golyadkin de bölünmüş parçalanmış bir karakterdi.Kişiliğinin bütünlüğünü kaybetmiş,ikili yaşam süren bir karakter.
Öteki, Dostoyevski’nin ilk kez insan psikolojisini çözümleme girişimidir.Kendisi de yıllar sonra bir yazarın günlüğü'nde şöyle yazmış:
"Bu hikâye başarılı olamadı, ama fikri zekiceydi; daha önce edebiyata bundan daha ciddi bir fikir sunmamıştım. ama bu hikâyenin biçimi kesinlikle başarısızdı. on beş yıl sonra bu hatayı "toplu eserlerim" için çalışırken olabildiğince düzelttim, fakat bu hikâyenin başarısız olduğuna bir kez daha ikna oldum. eğer bu fikir üzerine şimdi çalışıp ifade etseydim tamamen farklı bir biçime başvururdum; ama 1846'da doğru biçimi bulamadım, hikâye üzerinde hâkimiyet sağlayamadım."
Yazıldığı dönemde çok beğenilmese de bence çağın ilerisinde bir kitap olmuş.Sadece yazım dili hoşuma gitmedi.Başta çok akıcıyken sonlara doğru zorlanarak okudum.Yine de fikir olarak şahane bir kitaptı.
