d
Dünya Klasikleri Edebiyat Tiyatro
1 memberCanım öyle konuşmak istiyor ki. Ama kiminle konuşacaksın... Kimsem yok.''
(S: 32) Başlarken
Yorulunca, dinlnmk için yine kendimi bır tiyatro okurken buldum, birazda olsa ruhen değiştim nihayet, tiyatro okumk farklı bir katıyor insana ruhuna sız ne dersınız bu konuda.. Duymasam da sordum, fikriniz önmlı
Arka kapaktan aldığımız bilgi ise bıze kitaba oyuna dair verdiği, bilgiler
Madam Ranevskaya yurdundan ayrı geçirdiği beş senenin ardından kızıyla birlikte evine, ülkesine geri döner. Ama bu geri dönüş savurganlıklarıyla servetlerini son kuruşuna dek tüketen, borçlandıkça borçlanan ailenin sonunun başlangıcıdır. Çalışanlarının paralarını bile ödeyemezken sazlı sözlü eğlencelerden geri kalmazlar; borçlandıkça harcarlar, harcadıkça borçlanırlar. Bir tek vişne bahçesi kalır ellerinde ama onu bile koruyamazlar… Çehov, serf olarak adlandırılan derebeylik kölelerinin özgürlüklerini kazanmalarının ardından çöküşe geçen aristokrasiyle, zenginleşen orta sınıfa dair gözlem ve yorumlarına dayanan Vişne Bahçesi’nde bir ailenin dramını anlatsa da oyununu bir dram değil bir komedi hatta yer yer fars olarak nitelendirdi.. Ozamn Buyurun okuyun okutun
4 veya 5 yıl kadar önce Konya Devlet Tiyatrosunda izleme şansı elde etmiştim çok etkilenmiştim. Hem kitabı okuyup hem de bulunduğunuz şehirde tiyatro da izleme şansınız olursa mutlaka gidin izleyin derim.
Aynı çatının altında yaşayan insanlar bile farklı sınıftan eğitim ve ekonomik seviyesindeyken hepsi birbirinden farklı renkken bir ülkenin bürüneceği rengi bir düşünelim!
Şahane bir tiyatro önerisi #cimri
.
Puanım: 10/10
.
Çok büyük bir beklenti ile başlayıp, aradığımı bulamamaktan korkmuştum. Ama inanılmaz keyifle okudum. İyi ki okudum.
İsminin hakkını sonuna kadar veren bir kitap. "Cimri". Hatta cimri ne demek, cimrinin de cimrisi :) Kitabın kahramanı Harpagon'un tek düşündüğü şey para. Hemde yok artık dedirtecek kadar.
Okurken gülmek istiyorsanız mutlaka okuyun
.
.
''Bakıyorum da, insanları kazanmak için en iyi çare onların sevdiklerini sever gibi gözükmek, doğru dediklerine doğru demek, kusurlarını övmek, her yaptıklarını alkışlamak.''
Vişne Bahçesi
Çehov, Rusya'da doğdu, 1904'te Almanya'da öldü. Rus tiyatro yazınının ve modern kısa öykünün büyük ustalarından Çehov'un okumuş olduğum 2'nci eseri. Eser, bir tiyatro eseri.
Dönemin toplumsal, politik ve ekonomik izlerini taşıyan tiyatro- oyun okumaktan keyif alanlar için güzel bir eser diyebilirim ama ben pek beğenemedim. 19. yy. ortalarında toprak sahibi köklü bir ailenin kötüye giden ekonomik durumdan dolayı anılarla dolu olan vişne bahçelerini satıp satmamaları arasında gidip gelen bir trajedi. Çok severek okuyamadım açıkçası. Siz belki seversiniz.Borçları nedeniyle çiftliklerini ve vişne bahçelerini satmak zorunda kalan bir ailenin üzüntüsünü ve sonunda veda edişlerini anlatıyor... diyalogları okumak ve kişileri ayırt etmek zor geldi. Okuması pek de zevkli değildi ama arada çok güzel cümleler geçiyor. Onlar hatrına okunur. Hem de böyle bir eseri bilmek ve kütüphanemde tutmak istedim.
Keyifli okumalar diliyorum...
#GodotyuBeklerken
Bir ayağımız mezarda, zor bir doğum doğrusu. Mezarcı çukurun dibinde forsepti yerleştirir. İhtiyarlığa vakit var daha önümüzde. Hava çığlıklarımızla dolu. Ama alışkanlıklar duyarsızlaştırıyor insanı. Bana da bir başkası bakarak uyuyor, der. Kendisi de uyuduğunun farkına varmadan uyuyor, hiçbir şey bilmiyor. Uyusun bakalım, diyor benim için. Böyle devam edemem...
ESTRAGON: Ne kadar çırpınsan boşuna.
VLADİMİR: Neysen osun.
ESTRAGON: İstediğin kadar yırtın.
VLADİMİR: Aslı değişmez insanın.
ESTRAGON: Dokunma bana! Bana bir şey sorma! Bir şey de söyleme! Yanımda kal!
VLADİMİR: Ben seni hiç terk ettim mi?
ESTRAGON: Gitmeme izin verdin.
VLADİMİR: Herkes sırtında kendi çarmıhıyla dolaşır. Kısa ya da uzun.
VLADİMİR: Tekrar başlamaktan başka çare yok.
ESTRAGON: Sanırım çok zor olmaz.
VLADİMİR: Zor olan başlamak.
...
Godot'yu Beklerken, 1948 yılında Fransızca olarak yazıldı ve 1953'te Paris'te sahneye konuldu. Zamanla ülke çapında bir ün kazandı. 1954 yılında Beckett tarafından bazı değişikliklerle İngilizceye çevrildi ve başka ülkelerde de sahnelenmeye başladı. Avangard olarak nitelenmesine karşın hızla klasikleşti. Oyunun varoluş sancıları çeken kahramanları, yolları kesiştiğinde birbirleriyle iletişim kurmaya çalışırlar. Her gün yinelenen bu ritüelde bellek işlevini yerine getirmeyince gerçekliğin kesinliğinden uzaklaşmaya başlarlar.
(Kitabın arka kapak açıklaması)
Godot'yu Beklemek, aslında hayatımıza gelmesini dilediğimiz pek çok şeyi beklemek gibi ama peki gelecek mi? Gelmesini dilerim, hepimiz için... Bence okumalı ve bu yolculukta Estragon ve Vladimir'e eşlik etmelisiniz...
