“Bu belki
Dünyayı artık
Her şeyiyle
ve her haliyle sevdiğimden...
Ve belki
Yalnızken de evrenin ve kalabalıkların
o sonsuz akışın yani
Bir parçası olduğumu öğrendiğimden..."
Altınlarını ve gümüşlerini, fildişlerini ve abanozlarını önümüze serdiler; Biz de onların önüne yüreklerimizi ve ruhlarımızı serdik. Onlar hâlâ kendilerini ev sahibi, bizi misafir görüyorlar.
Bu dünyadan kar sağlayan kirli bir el var
Zorla kesilen haraçla bir dünya doyar
Karanlık hasat mevsiminde, gündüz ağlar
Son günler yaklaştıkça güneş de yakar
youtube.com/watch?v=ttm4DVR...