Gözlerimi, ve evin perdelerini yepyeni bir güne açıyorum.
Güneşi, girebileceği tek odaya davet ediyorum.
Abdest-namaz vakti, iki cüz sesli kıraatın peşinden,
İftara hazırlık yapıp, üstümü değiştiriyorum.
Beklenen misafirin de, çalan zil sesiyle geldiğini anlıyorum.
.. Gece oluyor bebeğimi uyuttum-uyutuyorum..
Beş vakitli koskoca bir günün ardından ben, yine, varamıyorum..
Kendimi bulamıyorum.
Murâdıma, eremiyorum.
Sonsuza kadar değil, gözümü tekrar kapatıncaya kadar, mutlu yaşayamıyorum.
"Kapakları isyan ederken, gözlerim dört açık
Gökten üç elma düştüğünü gördüm de, değilmiş benim rızık..."
خ ف ز ي