e
Edebiyat ve düşünce
2 üyeHayatı yaşanır kılan ne varsa hepsini hayatta kalma uğruna seve seve feda ederiz. Pandemi karşısında temel hakların radikal bir şekilde kısıtlanması da sorgusuz sualsiz sineye çekilir.
Konfüçyüs der ki: "Eğer kaderi anlamıyorsan Üst İnsan olamazsın; eğer törenden anlamıyorsan toplumu ayakta tutamazsın; insanların sözlerini ayırt edemiyorsan insanı anlaman mümkün değildir."
Bazı şeyler vardır ki, kişi ona ulaşmak için aksi yöne sıçramak zorunda kalır.
Palyatif toplum takıntılı bir şekilde olumsuzdan kaçar, onda oyalanmak yerine. Olumlu olana sarılmak aynının üretilmesine ne den olur. "Aynı biçimlerde ayak direme"nin temelinde algofobi bulunur. "Sürekli yaratan", "sürekli yıkmak zorunda olan" olma özelliğiyle "acıya bağlanmıştır". Acı, yaratıcıyı "şimdiye kadar kini kabul edilemez, hatalı, reddedilmesi gereken ve çirkin olarak hissetmeye" zorlar.
Tecrübe başkasıyla karşılaşmaktır. Yaşantıdaysa insan her yerde kendisiyle karşılaşır.
