Bir kitabı okurken geçen iki saatin ömrümün birçok senelerinden daha dolu, daha ehem miyetli olduğunu fark edince insan hayatımın ürkütücü hiçligin düşünür ve yeis içinde kalırdım.
• Ne fark ederdi ki zaten? Herkes ölüyordu nasıl olsa; iyisi de kötüsü de, güçlüsü de zayıfı da, hayata dört elle sarılanı da yaşamı aşağılayanı da... Herkes göçüp gidiyordu. Herkes göçüp gidiyordu.