İçindeki hayat giderek sönüyor, yavaş yavaş ölüme doğru gidiyordu.
Sayfa 470
Hemen hemen sürekli uykusuzluk çekiyorum. Gözlerim hep zifiri karanlığa mıhlanmış. Fakat bu karanlık yok mu ya, sanki bir tür aydınlık, bir başka berraklık, ışık zıddı bir ışık. Karanlığın ışıklı aynasında, batışın, felaketin, çaresizliğin belirtileri tartışılmaz bir kesinlikle görülüyordu. Herşeyi kaybetmişim gibi geliyordu bana.
Sayfa 43Kitabı okuyor
...ruh da ansızın sırıtırmış insanın üstünde.
Sayfa 15Kitabı okuyor
Yoksul olmak günah değildir. Zengin olup yoksulları küçük görmek, onları ezmek günahtır.
“İnsanlar beni anlamıyorlar, bende onları anlamıyorum…”
Nelli yaşama kırgındı; yarası deşilmişti. Bir türlü iyileşemiyordu.