"Kitaplarından başını kaldırmıyor, kimse ile ahbap olmuyordu. Kendi yaşında çocuklara mahsus olan neşelerden, hüzünlerden, hoppalıklardan onda eser yoktu, yaşlı başlı bir insan gibiydi. Kalbi bütün sevgilere, ümitlere kapanmıştı..."
Henüz görüyor ve yürüyebiliyorken hayatımın küçük bir kısmını kendime ayırmalıyım - çok fazla şey mi istiyorum?
Hizmet etmekten, başkalarıyla ilgilenmekten çok yoruldum.