Ey savaş!.. Sen acı ve korkunç... kanlı ve berbat... çirkin ve yıpratıcısın... Fakat sen büyük ve azametliden... Bunun içindir ki insanlar sana ebediyen tapınacaklardır.
Bir öksüzün gönlü için “yuva” erişilmez bir bahtiyarlık, uzak bir Kızıl Elma’dır. Öksüz, ailesi olanlara şaşkınlıkla ve hasretle bakar... Öyle sanıyor ki insanlar öksüzler ve öksüz olmayanlar için ikiye ayrılmıştır.
Evvela tekne suda kayboldu... Sonra ihtiyar ve en sonra da Türk Bayrağı... Karadeniz’in matemli suları binlerce Türk şehidinin yanına bir yenisini daha götürdüler. Yunan projektörü bu faciadan korkmuş gibi söndü. Ay bulutun arkasına saklandı. Ve her taraf karanlık... kapkaranlık oldu...