Sivaslılar, bir işe karşı isteksiz davranan, nazlanan kişiye
"Yükünü yüceye yığma!" derler.
Bu deyim, gönülsüz yapılan iş için de kullanılır.
Sanki kendi anlamı dışında daha derin bir mânâ taşıyor bu cümle:
Yükünü yüceye yığmak...
“Sen zarfa değil, mazrûfa bak.”
Zarf bir şeyin dışı, mazruf içidir. Mazruf, bir şeyle sarılmış olandır. Asıl, öz gibi anlamları da var.
"Zarfa değil, mazrûfa bak” derdi eskiler. Yani aslolan insanın dışı değil, özüdür. Tabii estetik çağında bir önemi var mı bilinmez.
Mahsur ayrı mahzur ayrıdır.
Mahsur, etrafı kuşatılmıştır.
Mahzur; sakınılacak şey, engeldir.
İnsan, doğru insanda mahsur kalır, mahzuru olandan kaçar kurtulur.
Ev
İçinde yaşanılan yer, konuttur. Sözlüklerin neredeyse tamamı evi tanımlarken "ailenin yaşadığı..." ifadesini kullanmış. Zira evi dört duvardan, konuttan ayıran, içinde bir ailenin barınmasıdır. Arapçadaki beyt "ev" sözcüğü de hem evi hem aileyi tanımlamaktadır.
Ev insanın kendi içidir. Eve dönmek, insanın kendisine dönmesidir, kendini araması... Uzun bir yolculuğu güzel kılan da eve dönmektir. Zira ev yoksa yolculuk da yoktur.
Ne diyordu şair: "Eve dön, kalbine dön, şarkıya dön." (İsmet Özel)
Sayfa 107 - Profil Kitap
(Cenova'dan bahsediliyor) 15.yüzyılda kentin her yirmi sakininden biri köleydi. İtalyanların selamlama ve uğurlama amacıyla kullandığı "Ciao" kelimesi tarihi olarak bu dönemde kullanılan "(sizin) köleniz" anlamına gelen "(vostro) schiavo" ifadesinden türemişti.
Sevgili/Yâr/Manita/Flört
Sevgili Türkçede sevilen, muhabbet duyulan; yâr Farsçada yardımcı, dost demektir.
Manita, İtalyanca el altındaki kadın; flört ise İngilizce işve, oynaş anlamına gelir. Kelimeler toplumun aynasıdır ve hangi aynadan kendinize bakacağınızı siz seçersiniz.
Sayfa 104 - Profil Kitap
Tersane Kelimesinin Etimolojik Kökeni
Tersane kelimesi, Arapça "dârü's-sınâ'a" kelimesinden gelmektedir ve birçok Akdeniz ülkesi tarafından yüzyıllarca değişik şekillerde kullanıldıktan sonra Türkçeye girmiştir.
Bu kelime, İspanyollar tarafından "ataruzana, arsenal, darsena", Portekizliler tarafından "darsanale, drasena" İtalyanlar tarafından "arsenale, darsena", Maltalılar tarafından "tarzna, tarznar" şekillerinde kullanılmıştır.
Sayfa 24Kitabı okudu
Kelime
“Arapça yara, iz demektir. Eğer lafız bir anlam taşıyorsa ve muhatapta bir iz bırakıyorsa buna kelime denir. Yani, ağzımızdan çıkan söz bir yara açıyorsa kelime sayılır.”
Sayfa 13
Arefe ve arife çocukları
Arife (arefe) hacıların Arafat’a çıktığı, kurban bayramından bir önceki güne denirdi. Sonradan tüm bayramlar için kullanılmıştır.
Eskiden dayanamayıp bayramlıklarını arife günü giyip gezen çocuklara da arife çiçeği denirdi. Onlar ne güzel çocuklardı, ne güzel bayramlar...