Hayat b. Kays da [kuddise sırruhû] bu hususta şöyle demiştir:
"Abdülkadir-i Geylânî'nin ağzından bu söz çıktığında, bütün velilerin kalplerindeki nurlar arttı. İlimlerinde bereket, manevi hallerinde yükselme oldu. Çünkü onlar hiçbiri geride kalmadan başlarını onun ayağına doğru uzatmışlardı."