Felsefe
3.676 üye · 102 yeni gönderiTakip
Felsefe ve düşünce üzerine paylaşımlar.
Son alıntı her şeyi açıklıyor!
Eğer seçmek gerekseydi, inançsızlığa saldırıları engellemek, dine saldırıları engellemekten çok daha gerekli olurdu. Yine de kanunların ve yetkililerin, ikisini de engellemekle uğraşmaması ve her halükarda kararın, tekil durumların koşullarına bakılarak verilmesi gerektiği açıktır. Tartışmanın hangi tarafında olursa olsun, davranışlarında dürüstlük eksikliği, kötü niyet, ön yargı ya da tahammülsüzlük görülen herkes kınanmasıdır; ama bu suçlara, kişinin hangi tarafı tuttuğuna bakılarak karar verilmemelidir, bizim tuttuğumuz tarafta olmasa bile.
Sende insanca duyguların uyanması için milyonlarca insanın ölmesi mi gerekiyor?
Yürümek her şeyin ilacıdır;
Fikirler yürürken gelir, diyordu Nietzsche. Yürüyüşün düşünceyi dağıttığını ileri sürüyordu Sankara.
İki tez de haklı ve doğrudur, herkes bir saatte, bazen bir dakikada bunu doğrulayabilir.
Kuşaktan kuşağa aktarılan bir inanç haline geldiğinde, etkin değil edilgen bir şekilde edinildiğinde-zihin ilk başta olduğu gibi, inancın ona sunduğu sorular karşısında yaşamsal güçlerini kullanmaz olduğunda, formüller dışında o inanca dair her şeyi unutma, başkasının sözüne güvenerek kabul etmek bilinçli bir anlayışı ya da kişisel deneyimle sınamayı gereksiz kılıyormuş gibi onu donuk ve soğuk bir şekilde kabullenme eğilimi gittikçe artar; sonunda inanç, kişinin iç yaşamıyla neredeyse hiçbir bağlantı kuramaz hale gelir.
Müzik sevmeyen insanlar ölsün
Müzik tutkusu zaten başlı başına bir itiraftır. Kendini müziğe adamış, tanımadığımız birini, müziğe karşı duyarsız ve her gün yan yana olduğumuz birinden daha iyi tanırız.
Ben de aynada kendimle konuşuyorum deli miyim :D
Nietzsche, Torino’da, bunalımının başlarında, durmadan aynasına koşuyor, kendine bakıyor, geri çekiliyor, yeniden gözünü aynaya dikiyormuş. Onu Basel’e götüren trende, ısrarla istediği tek şey yine aynaymış. Artık kim olduğunu bilmiyor, kendisini arıyordu. Kimliğini korumaya o kadar bağlı, kendine o kadar düşkün olan Nietzsche’nin kendini yeniden bulmak için, en kaba, en içler acısı çareden başka bir çaresi yoktu artık...