HAK (حق), hukuk.
Hak, bir kimseye özgü olan manevi güçtür. Kişi bu güç sayesinde tasarruf salahiyetini veya sahiplik (malikiyet) vasfını kazanır. Başka bir tabir ile "hak", bir şer'i (hukuki) yetkidir. İnsanlar bununla bazı şeyleri icra ve talep etmeye yetkili olurlar. Bu anlamda "hak"ın çoğulu, "hukuk"tur. Bu haklardan bahseden ilme de "hukuk ilmi" denir.
Sayfa 88Kitabı okudu
HAK (hukuk).
Objektif hak (hukuk): İçtimaî hayat nizamının korunması ve sürdürülmesi için toplum üyeleri sıfatıyla fertlerle fertler veya devletle fertler yahut muhtelif devletler arasındaki münasebetleri tanzim eden usul ve kaideler.
Sübjektif hak: Objektif hakkın usul ve kaidelerine dayanarak hak sahibi sıfatıyla fertlere veya devletlere tanınmış salâhiyetler.
Sayfa 169Kitabı okudu
HAKEM BİLİRKİŞİSİ:
Taraflar arasındaki uyuşmazlıkta alacak ve borçları belirlemek için yine taraflarca seçilen kimse.
Sayfa 170Kitabı okudu
Hukuk:
"Hakk"ın çoğulu, bkz. hak. §İnsanların kanuna, ahlâk kurallarına, örf ve âdetlere bağlı olarak fiil ve hareket serbestliğini tanzim eden usûl ve kâideler
Sayfa 201Kitabı okudu
HUKUK FELSEFESİ:
Hukukun felsefî temellerini, mahiyet ve meşruiyetini, niteliğini ve hukuk kurallarının buyuruculuğunu, felsefe, ahlâk, bilim vb. ile olan ilişkisini inceleyen ve evrensel açıdan soyut bir hukuk kavramına ulaşmayı amaçlayan hukuk dalı.
Sayfa 202Kitabı okudu