"Gitme!" dedim.
"Müziği kapatacaktım," dedi.
"Kalsın," dedim. "Ne bu çalan?"
"Bir filmin şarkısı."
Müziğe kulak verince hemen hatırladım. Bilmez miyim hiç? Lekesiz zihin .. sonsuz gün ışığı.. ölüm yani. O anda bütün sözcükler ve düşünceler zihnimde ölüme bağlanıyordu.
"I need your lovin' like the sunshine. Everybody's gotta learn sometime."
Kendimi bu korkunç kederli şarkıya bıraktım. İçimi doldurup soluğumu zehirleyen korku uçup gitmişti. Ölmüş kadar huzurluydum. Biliyordum .. burada doğru yerde olacağımı biliyordum .. diye içim çağıldarken uyumuşum.