aşılanmıştı, oysa şimdi bak nasıl da yıkıldım! Ah, ah, sevgili dostum! Beni eskiden tanısan şu perişan halime inanmakta güçlük çekerdin. O zamanlar ümitsizlik nadiren yüreğimi mesken tutardı ve önümde parlak bir gelecek var gibiydi; ta ki ben bir daha hiç mi hiç ayağa kalkmamak üzere yere düşene kadar."
Sayfa 254 - Can Yayınları